ΜΕΤΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ Ή ΠΡΟΪΣΛΑΜΙΣΜΟΣ

ΓΡΑΦΕΙ:

Ο Γιάννης Δαραβίγκας

Το ότι η Ευρώπη είναι σήμερα μία λαϊκή ήπειρος οφείλεται στην μακραίωνη φωτεινή πορεία του Χριστιανισμού και στην διάδοση του πνεύματος και των αξιών του στους κατοίκους της. Το ότι ο Χριστιανισμός αποτελεί συστατικό στοιχείο της παράδοσης στον Ευρωπαϊκό χώρο είναι επίσης γεγονός που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Τα τελευταία χρόνια όμως γίνεται όλο και πιο εμφανές ότι ο Χριστιανισμός, όπως τουλάχιστον παραδοσιακά τον γνωρίζαμε, δέχεται κατευθυνόμενες επιθέσεις, ύπουλα κτυπήματα και το κυριότερο πόλεμο προπαγάνδας στον οποίο πρωτοστατούν ορισμένα Μ.Μ.Ε., πολιτικοί ταγοί, αυτοχρισθέντες ως άνθρωποι του πνεύματος, της διανόησης και της τέχνης. Η προσπάθεια όλων αυτών έχει ως προμετωπίδα τις ελκυστικές και συνάμα δοκιμαζόμενες έννοιες της ελευθερίας του ατόμου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ευτυχώς μέχρι σήμερα οι αφελείς ή οι εξαπατημένοι δεν είναι πολλοί, όμως η κλιμακούμενη ένταση και συνεχής διάρκεια των επιθέσεων κατά του Χριστιανισμού, θα οδηγήσουν με βεβαιότητα στην συρρίκνωσή του σε πρώτο στάδιο και τα χειρότερα έπονται.

ΟΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ

Από την άλλη μεριά οι Ισλαμιστές βρίσκουν στο πρόσωπο των διαφόρων μισθοφόρων της υπεράσπισης των δήθεν ελευθεριών του ανθρώπου, πολύτιμους και απρόσμενους συμμάχους στην προσπάθεια τους να επεκτείνουν την σφαίρα επιρροής τους σε Ευρώπη και Αμερική. Το κλίμα που τείνει να διαμορφωθεί με τις διακηρύξεις περί πολυπολιτισμικότητας, της κακώς εννοουμένης ανοχής και της εξαφάνισης των παραδόσεων με διάφορα τεχνάσματα, διευκολύνει ακόμη περισσότερο το έργο εκείνων που απεργάζονται την επικράτηση του Ισλάμ όχι μόνον ως θρησκείας αλλά και τρόπου ζωής. Φοβούμαι πως αν οι ελεύθεροι πολίτες του λεγομένου Δυτικού κόσμου δεν αφυπνισθούν, σε μερικά χρόνια θα έχουμε φτάσει στο μεταίχμιο της μεταχριστιανικής και της προϊσλαμικής περιόδου της Ευρώπης. Η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την αποκαθήλωση του Σταυρού από τις αίθουσες διδασκαλίας των Ιταλικών σχολείων έδωσε τροφή σε πολλά σχόλια, αλλά άνοιξε και την «όρεξη» σε πολλούς ημέτερους «προοδευτικούς» οι οποίοι άρχισαν να μιλούν απροκάλυπτα για την αποκαθήλωση των Θρησκευτικών μας Συμβόλων από κάθε δημόσιο κτίριο. Όπως έγραψα για το θέμα του Σταυρού την περασμένη εβδομάδα, η απόφαση του Δικαστηρίου δεν έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα και κατά συνέπεια δεν τίθεται θέμα εξαναγκασμού για την εφαρμογή της. Σε κάθε δε περίπτωση η Ιταλία θα κάνει έφεση κατά της αποφάσεως. Όμως ο Σταυρός είναι η κορυφή του παγόβουνου.

Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΚΡΑΤΟΥΣ

Εάν ο λαϊκός χαρακτήρας ενός Κράτους προσδιορίζεται μόνο από τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος, ουδέποτε κάποιος « διανοούμενος» ή «άνθρωπος του πνεύματος» υπέρμαχος του δήθεν σεβασμού των δικαιωμάτων των αλλοδαπών στην χώρα μας, μπόρεσε ή θέλησε να εξηγήσει αν υφίσταται ο διαχωρισμός αυτός και στα Κράτη από τα οποία προέρχονται οι μουσουλμάνοι οικονομικοί και πάσης άλλης κατηγορίας μετανάστες στην Ελλάδα. Η πραγματικότητα όμως είναι πως στις μουσουλμανικές χώρες η θρησκεία και το Κράτος είναι ένα και το αυτό. Περιγράφεται και επιβάλλεται μεταξύ άλλων και από την γνωστή Σαρία. Ευλόγως λοιπόν γεννάται το ερώτημα. Πως είναι δυνατόν ορισμένοι άνθρωποι οι οποίοι κολακευόμενοι αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί, να επιθυμούν να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα αλλοδαπών σε ζητήματα και αρχές για τα οποία αγωνίζονται να καταργηθούν. Η Σαρία σημαίνει στα αραβικά «δρόμος». Αναφέρεται και αφορά στο νομικό πλαίσιο το οποίο ρυθμίζει την δημόσια και ιδιωτική ζωή των μουσουλμάνων. Επίσης ρυθμίζει την συμπεριφορά των ανθρώπων στον καθ’ ημέρα βίο τους όπως π.χ. πολιτική, οικονομία, συναλλαγές, οικογένεια, υγιεινή, κοινωνική συμπεριφορά, κλπ. Η Διακήρυξη του Καΐρου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Ισλάμ, η οποία υπεγράφη το 1990 από όλα τα Ισλαμικά κράτη, ορίζει σαφώς ότι η Σαρία είναι η μοναδική πηγή από την οποία αντλούνται οι ρυθμίσεις για τον τρόπο ζωής των ανθρώπων στον Ισλαμικό κόσμο και δεν υφίσταται διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος. Η Σαρία είναι ένα από τα τρία μεγαλύτερα συστήματα Δικαίου. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι ο ηγέτης της Λιβύης Μ. Kadhafi ήταν σαφής στην συνέντευξή του στις 10 Απριλίου 2006 στο τηλεοπτικό δίκτυο Αl-Jezira: «όλοι οι άνθρωποι πρέπει να είναι μουσουλμάνοι …. Έχουμε 50 εκατομμύρια μουσουλμάνους στην Ευρώπη» Το σκηνικό, όπως όλοι οι μη συμπλεγματικοί και εμπαθείς άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν, είναι έτοιμο. Οι μαριονέττες της παγκοσμιοποίησης και των δήθεν ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να δίνουν τις παραστάσεις τους. Ας μην είμαστε εμείς οι Έλληνες το κοινό τους. Ας αφήσουμε το θέατρό τους άδειο, χωρίς θεατές. Δεν θέλω η πατρίδα μας σε μερικά χρόνια να λειτουργεί με τα πρότυπα του Ιράν ή της Λιβύης. Δεν θέλω τα παιδιά μας να κυκλοφορούν με την αμφίεση που θα τους επιβάλλει το Ισλάμ. Δεν είναι πρόοδος οι γυναίκες να μένουν κλεισμένες στο σπίτι. Δεν νοείται ως διαχωρισμός της Εκκλησίας από το Κράτος μόνο η απαλλοτρίωση της εκκλησιαστικής περιουσίας από την πολιτεία με σκοπό να καλύψει τα ελλείμματα της ανικανότητάς στην διαχείριση της οικονομίας. Αν η Εκκλησία μπόρεσε και διατήρησε την οικονομική ευρωστία της ανά τους αιώνες και η πολιτεία κατόρθωσε να πτωχεύσει, είμαι αναγκασμένος να κάνω συγκρίσεις και να κρίνω. Οι σχέσεις της Εκκλησίας με το Κράτος δεν έχουν (μόνον) οικονομικό περιεχόμενο. Είναι πρωτίστως σχέσεις των πολιτών με τον πλέον ικανό θεματοφύλακα αξιών, προτύπων και παραδόσεων που η ιστορία και η πραγματικότητα έχει αναδείξει πως είναι η Εκκλησία του Χριστού.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ; (2)

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ;;

"ΜΗ ΜΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΑΠΤΟΥ"

Παρακμη, ο Τετελεσμενος μελλων της Ελλαδος

Γράφει ο "ΙΑΣΩΝ"

Διαβασα τις ¨δημοκρατικες¨δηλωσεις του ευφυους κου Χρυσοχοιδη, και θελησα να σας θυμησω πως ψηφισθηκε επι ΠΑΣΟΚ ο νoμος κατα της τρομοκρατιας.
****************************
«... Ενα μήνα μετά την δολοφονία του Σόντερς η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα έκανε ‘’καμπάνια εναντίον της τρομοκρατίας’’ η οποία θα περιελάμβανε και ‘’σπότ στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο με στόχο οι πολίτες να συμμετάσχουν στον αγώνα γαι την εξάρθρωση της τρομοκρατίας’’ και οτι θα πραγματοποιούσε νομοθετικές αλλαγές. Εψεύδοντο ασυστόλως.Ουδέποτε έκαναν καμπάνια εναντίον της τρομοκρατίας.Ο δημοκρατικός νόμος για την δίωξη του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας , που η απροσχημάτιστη φιλοτρομοκρατική προπαγάνδα χαρακτήρισε σαν ‘’τρομονόμο’’ψηφίστηκε τελικά ακριβώς ένα έτος μετά , την προπαραμονή της επετείου της δολοφονίας του Σόντερς, γιατί δεν είχαν άλλα περιθώρια αναβολών και τρόπο να το αποφύγουν. Αλλα πως ψηφίστηκε: Με την σκανδαλώδη αποχή 144 βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος !Απουσίαζαν επίσης σκανδαλωδώς όλοι οι υπουργοί και οι υφυπουργοί αφήνοντας κυριολεκτικώς μόνο τον ΄΄αναλώσιμο’’ εξωκοινοβουλευτικό τότε υπουργό δικαιοσύνης Μ.Σταθόπουλο. Την ώρα της ψηφοφορίας είχαν μείνει μονάχα τρείς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ο εισηγητής που ήταν υποχρεωμένος και οι Π.Κρητικός και Σ. Βαλυράκης για να βροντοφωνάξουν επιδεικτικά ‘’όχι’’!Εγινε νόμος με τις ψήφους της Ν.Δ και των Φιλελευθέρων...» ( Από το βιβλιο του Κου Βασιλακη , Μανώλη, Εκδοτικός Οίκος: ΓΝΩΣΕΙΣ, «Καλα να παθουν»

Επι της ουσίας, ο νομος « περι καταστολης της τρομοκρατίας και προστασίας του δημοκρατικου πολιτευματος» 774/78 που ειχε ψηφισθεί επι ΝΔ, κατηργήθη επι ΠΑΣΟΚ το 1983 με το τον Ν 1366/83 ως αντισυνταγματικος. Επανεφερθη μετα την δολοφονια του Π.Μπακογιάννη με τον νομο Ν1990/90 παλιν επι κυβερνησεως ΝΔ-Μητσοτάκη- και τροποποιήθηκε επι τα βελτιω με τον νομο Ν 2145/93, για να καταργηθη με τον νομο Ν2172/93 απο το ΠΑΣΟΚ μολις επανηλθε στην εξουσία κοποτόμενο υπερ της προστασίας των ατομικών διαιωματων και ελευθεριών, ενω οι δολοφονιες της 17Ν συνεχίζοντο. Μετα δε την δολοφονια Σόντερς, την εμπλοκη των Αγγλικών υπηρεσιών και την διεθνη πιεσιν για τη ασφαλή διεξαγωγή των Ολυμπιακων Αγώνων του 2004, που προαπαιτουσε την εξαρθρωσι της τρομοκρατίας , μονο τοτε εδέησεν το ΠΑΣΟΚ να φερη τον νομο Ν2928/2001, τον επικληθεντα και τρομονομο, για να ψηφισθή με τον ανωτερω τρόπο ουσιαστικως απο την ΝΔ επι κυβερνησεως Σημιτη.
*************************
Τωρα αν ο κος Χρυσοχοιδης σημερα θεωρει οτι για να επιτυχη επιτελους την πολυποθητη προστασια του πολιτη απο τους κουκουλοφορους, απο τους κλεπτες, απο τους δολοφονους , τους κακαποιους, τους αναρχικους, τους καταληψιες, τους εμπρηστες, τους μολοτοφ-θρεμμενους, τον καθε εχθρο με τις πραξεις του κατα της πολιτειας και των πολιτων, ο λαμπρος και Φερελπις κος Χρυσοχοιδης , θα το επιτυχη αν οι αστυνομικοι δεν ακουμπουν τους "πολιτες" , ομιλουμε περι μεγαλης πατεντας που πρεπει να κατοχυρωθη διεθνως..

Μονο που ισως πρεπει να γινη προβλεψις περι της συμπεριφορας των αστυνομικων οταν οι "πολιτες" ακουμπουν τους αστυνομικους.

Πιστευσαμε ότι η μαθητευσις στα εδρανα της αντιπολιτευσεως ειναι παιδαγωγικο σχολειο.Διαπιστωνουμε όμως ότι «ο λυκος την τριχα την αλλαζει τη γνώμη του δεν την αλλάζει»

Ιασων

Γ.ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ : ΔΑΝΙΑ

Τα αποτελέσματα των εκλογών της 4^ης Οκτωβρίου σχολιαστήκαν επαρκώς τις προηγούμενες ημέρες και δεν νομίζω ότι είναι σκόπιμο να ασχοληθούμε με αυτά. Το ενδιαφέρον όλων των Ελλήνων, νικητών και ηττημένων, έχει στραφεί πλέον προς το εάν και πότε οι δεσμεύσεις του πρωθυπουργού θα αρχίσουν να λαμβάνουν σάρκα και οστά.

Είναι παρήγορο το γεγονός ότι ενώ ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, Ανδρέας Παπανδρέου, είχε ως πρότυπο ανάπτυξης και διακυβέρνησης την Λιβύη, την (τότε) Γιουγκοσλαβία και άλλες τόσο αναπτυγμένες και ευημερούσες χώρες, ο κ. Γ. Παπανδρέου μας υποσχέθηκε ότι θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε «Δανία του Νότου». Ως σκέψη δεν είναι άσχημη. Ως προοπτική εξελίξεως σε σύγκριση με το παρελθόν, ακόμη καλύτερη. Δεν θα σχολιάσω το περιεχόμενο της προεκλογικής εξαγγελίας του πρωθυπουργού. Θα περιμένω και εύχομαι ειλικρινώς να το επιτύχει. Είμαι όμως υποχρεωμένος να επισημάνω ότι ορισμένοι «προοδευτικοί» κύκλοι που είχαν αναλάβει εργολαβικά την προβολή των θέσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και αναφέρομαι κατά κύριο λόγο σε δημοσιογραφικά τρωκτικά, το μόνο που βρήκαν να προβάλλουν από τα πλεονεκτήματα της Δανίας του Νότου ήταν τα εξής:

--Οι πολιτικοί δεν παρίστανται σε μεσαιωνικές τελετές, που έχουν ως αντικείμενο τη λατρεία «θαυματουργών εικόνων»!

--Η Δανία δεν θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να επιβάλλει πώς θα ονομάζονται άλλες χώρες, άλλες εθνότητες. Αν μια χώρα ονομαζόταν «Γιουτλάνδη» (επαρχία της Δανίας) και αν οι κάτοικοί της, ισχυρίζονταν ότι προέρχονται από τους Βίκινγκς, οι Δανοί θα το θεωρούσαν πολύ ενδιαφέρον και θα έσπευδαν να εκμεταλλευτούν τις οικονομικές ευκαιρίες, που τους δίνει αυτή η προνομιακή σχέση. --Στη Δανία αν διαφοροποιηθεί κάποιος στα «εθνικά θέματα», δεν χαρακτηρίζεται «αντι-Δανός». Στα Δανικά η έκφραση «αντι-Δανός» δεν υπάρχει. --Στη Δανία δεν γίνονται μαθητικές ή στρατιωτικές παρελάσεις. και άλλες τέτοιες δήθεν προοδευτικές και δημοκρατικές μειοδοσίες-κατακτήσεις. Θεωρώ απαραίτητο να γνωρίζουμε ορισμένα στοιχεία ακόμη για τον «παράδεισο» της Δανίας και ιδού τι «ξέχασαν» να πουν μεταξύ άλλων οι έγκυροι δημοσιογράφοι: Δεν υπάρχει πανεπιστημιακό άσυλο. Δεν υπάρχουν αιώνιοι φοιτητές. Οι φοιτητές πληρώνουν τα συγγράμματα. Επιτρέπονται οι μαζικές απολύσεις χωρίς αποζημίωση. Οι εργοδότες δεν πληρώνουν εισφορές. Οι άνεργοι είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν μαθήματα μετεκπαίδευσης και να στραφούν προς νέες μορφές απασχόλησης. Αν αρνηθούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα ή αρνηθούν να εργαστούν, εκεί που θα τους υποδείξει το γραφείο ανεργίας, χάνουν το επίδομα ανεργίας. Το θρήσκευμα είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο. Στην Δανία υπάρχει μοναρχία. Από την επιγραμματική αυτή αναφορά σε περισσότερα στοιχεία του πολιτικού και κοινωνικού καθεστώτος της Δανίας προκύπτει ότι χώρα υπόδειγμα-παράδεισος δεν υπάρχει. Είναι επίσης βέβαιο ότι κάθε χώρα έχει τις δικές της πολιτικές, πολιτισμικές, κοινωνικές και άλλες ιδιαιτερότητες. Συνεπώς η αντιγραφή ορισμένων μόνον θεσμών ή η εφαρμογή μεμονωμένων πολιτικών σε κάποια χώρα δεν μπορεί να έχουν ικανοποιητικά αποτελέσματα όταν βρίσκονται εκτός του πλαισίου και των δομών λειτουργίας της χώρας αυτής. Άλλωστε η πολιτική ιστορία αλλά και η πραγματικότητα δεν έχουν να επιδείξουν κάποια συγκεκριμένη πολιτική συνταγή-μοντέλο που να έχει επιτυχία σε χώρες με διαφορετικά εθνικά, πολιτιστικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Μετά αυτό το σύντομο νοερό ταξίδι στην Δανία του βορρά, ας επιστρέψουμε στην Ελλάδα του νότου, όπου η καθημερινότητα είναι βασανιστική και η λύση των προβλημάτων επείγουσα και επιτακτική. Οι Έλληνες πίστεψαν τις εξαγγελίες του κ. Καραμανλή και τον καταψήφισαν. Τώρα ο κ. Παπανδρέου θα πρέπει να εφαρμόσει την δική του πολιτική για την έξοδο από την κρίση, που όπως έχω τονίσει και κατά το παρελθόν δεν είναι μόνο οικονομική αλλά έχει επεκταθεί στους θεσμούς με την αμφισβήτησή τους, στην πολιτική και στην δημόσια διοίκηση με την διαφθορά και στην κοινωνία με τις ανισότητες και την ανεργία. Υπάρχει μια γαλλική παροιμία που λέει ότι αν ο Θεός δεν συγχωρούσε ο παράδεισος θα ήταν άδειος. Ας μου επιτραπεί να προσαρμόσω κατάλληλα την παροιμία αυτή στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα για να διαπιστώσουμε ότι αν ο λαός δεν συγχωρούσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν θα κυβερνούσε ξανά τον τόπο. Όμως υπάρχει και η σοφή ελληνική παροιμία… μια του κλέφτη, δύο του κλέφτη τρείς και την κακή του μέρα. Αυτή η τελευταία επαληθεύτηκε κυριολεκτικά με την Νέα Δημοκρατία και τον κ. Καραμανλή. Ας έχουν λοιπόν υπ’ όψη τους τα παλιά και τα νέα πολιτικά πρόσωπα της κυβέρνησης, ότι δεν έχουν περιθώρια για πράξεις που θα έχουν ως συνέπεια να πληγωθούν οι συμπολίτες μας στην αξιοπρέπειά τους, στην υπερηφάνεια τους, αλλά και θα προσβάλλουν την νοημοσύνη τους. Είμαστε πρόθυμοι να υποβληθούμε και σε νέες θυσίες, άλλωστε απ’ όσο θυμάμαι μια ζωή θυσίες κάνουμε, όμως δεν θα επιτρέψουμε και το εννοώ αυτό με όσες συνέπειες τούτο συνεπάγεται, άλλες κλοπές ή σπατάλες δημοσίου χρήματος, φαινόμενα διαφθοράς και αλαζονείας από πολιτικούς και δημοσίους λειτουργούς.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΤΑΝΙΑ

ΕΚΠΙΠΤΕΙ ΤΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΟΣ ΕΑΝ ΕΚΛΕΓΕΙ!

Print this post ΜΟΝΟ ΣΤΟ FIMOTRO

Η Τάνια Ιακωβίδου είναι από τα καλύτερα κορίτσια στον χώρο του Τύπου. Τρομερά επιπόλαια, ευκολόπιστη και φιλόδοξη, αλλά καλός χαρακτήρας. Την έπιασε απλά κορόϊδο ο Ζαγορίτης με αυτά που της έταξε. Το κανάλι στο οποίο εργαζόταν δεν το είχε ενημερώσει, όπως όφειλε. Οι επαφές με τον Ζαγορίτη είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά της να κάνει ότι θέλει, αλλά από την στιγμή που το ήξερε έπρεπε να είχε ενημερώσει τη διεύθυνση ή την ιδιοκτησία. Σήμερα το βράδυ, όπως μαθαίνουμε,οπαρουσιαστής του Αποκαλυπτικού δελτίου θα αποκαλύψει όλο το παρασκήνιο του κόλπου που έστησε ο Ζαγορίτης. Και βέβαια θα διαχωρίσει την θέση του καναλιού. Αλλού είναι όμως το θέμα.
Η Τάνια Ιακωβίδου ακόμα και στην περίπτωση που εκλεγεί, εκπίπτει του βουλευτικού της αξιώματος επειδή εμφανίστηκε περισσότερες φορές από αυτές που επιτρέπει ο Νόμος!
Ακόμα και αν επικαλεστεί ότι δεν είχαν ανακοινωθεί τα ψηφοδέλτια, ο νόμος είναι σαφής. Οι τηλεοπτικές εμφανίσεις μετράνε από την αρχή της προεκλογικής περιόδου! Της το είπε αυτό η Νομική υπηρεσία του Extra 3. Ο μαυριογιαλούρος την έπιασε χοντρό κορόιδο!
FIMOTRO
Σημ. SKEFTOMASTEELLHNIKA.GR: Σας ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΜΕ ότι στην αποψινή εκπομπή του EXTRA3 θα συμμετέχει και ο Διαχειριστής μας και υποψήφιος Βουλευτής με το ΛΑ.Ο.Στη Β`ΑΘΗΝΩΝ κ. ΣΙΔΕΡΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ. οπότε θα μάθουμε απο πρώτο χέρι τα τεκταινόμενα και την πεπονόφλουδα που βάλανε στην αγαπημένη μας ΤΑΝΙΑ.
Αγγελική Νιαροπέτρου

Ψευδο-οικολόγοι, Ψευδο-ειρηνηστές

Γράφει ο "ΙΑΣΩΝ"

Η ειδησις.

Νεα επιστημονικη ερευνα επιλυει το μυστηριο των περιοδικων εποχων παγετωνων στη γη. Ομαδα ερευνητων με επικεφαλης τον καθηγητη γεωεπιστημων του Πανεπιστημιου του Ορεγκον, Πητερ Κλαρκ απεδειξε ότι η περιοδικοτης των παγων οφειλεται στις μεταβολες της ηλlιακης ακτινοβολιας που προκαλουνται από περιοδικες προβλεψιμες μεατβολες της θεσεως του αξονος περιστροφης του πλανητη μας

«Την αρχικη τηξι των παγων προκαλεσε η αυξησις της Ηλιακης ακτινιβολιας.

Ο Πητερ Κλαρκ αναφερει: Η ηλιακη ακτινοβολια ηταν η «σκανδαλη» που πυροβοδοτησε το λιωσιμο των παγων, αυτό είναι πλεον σιγουρο και εξακριβωμενο.Υπηρξαν αλλαγες στα επιπεδα του ατμοσφαιρικου διξειδιου του ανθρακος και στην κυκλοφορια των ωκεανων, όμως αυτές συνεβησαν αργοτερα και απλως ενισχυσαν μια δαιδικασια που ειχε ηδη αρχισει..»

Τα σχολια

Εν ολιγοις νουφαρα οι θεωριες ότι το λιωσιμο των παγων οφειλεται στην αυξησι του διοξειδιου του ανθρακος ή επειδη δουλευει η χαλυβδουργικη ή η τσιμινιερα του πετερελαιοφορου που διασχιζεο τον ατλαντικο.

Οι οικολογοι μας πρεπει καποτε να «μορφωθουν» και μαζι μ’ αυτους κι ς μεις για να μην μας δουλευουν.

Διοτι είναι γνωστο και το βλεπουμε κάθε μερα…

Μια γενικευμένη συμμαχια αριστεριστων, ψευδοειρηνιστων, ψευδο-οικολογων προσανατολισμένων στόν Μαρξ περιβαλλοντολογων μέ τους φανατικούς ισλαμιστές εχει ηδη αναδυθει. Πίσω από την υποκριτική κατακραυγή, γιά την παγκομια ρύπανσι, κάθε ημέρα γιά την παγκοσμιοποιησι , πισω ἀπό μία νεκρική καρναβαλιστική μασκα, κρύβεται θορυβωδως ὁ παλαιότερος καί πιο ουσιωδης αγωνας.

Του ολοκληρωτισμου εναντίον του φιλελευθερισμου, που εκπροσωπει σημερα, την δημιουργικη ακμαζουσα δυναμι της δυσεως

Ετσι οι φιλειρηνιστές, προθυμοι νά διαμαρτυρηθουνν «αυθορμητα» με τις πορτοκαλλί ομοιόμορφες στολές καί τα λευκα προσωπεια, για τις φυλακές στο Guadanamo, παραμένουν τοσο συνετα βουβοι στο δράμα των φυλακισμένων στα κατεργα του Φιντέλ ή του Κιμ Γιονγκ Ιλ στη Β.Κορεα ἤ του νεου Ισλαμο-Δημοκρατη Αχματινετζατ .Ἠ στις πυρηνικες δοκιμες της Βορειου Κορεας.. Αυτες ειναι καλες βομβες, καραμελες...Το ιδιο και οι βαλιστικοι πυραυλοι του Ιραν... Ἠ Οι ατομικες βομβες που ετοιμαζοιν οι ισλαμιστες με τα γενεια και τα τουρμπανια τσο Ιραν..

Διοτι οἱ πρασινοι ψευδο-οικολόγοι ἐνω παρουσιαζουν τις ΗΠΑ ( ως κι αν η Κινα ή η Ρωσια δεν εκπεμπουν ρυπους) , δηλαδή τον καπιταλισμο εν τη ουσιᾳ ως τόν υπερτατο ενοχο γιά τήν καταστροφή τοῦ περιβάλλοντος, ἔχουν βουλώσει τό στόμα τους γιά τίς ἑκατοντάδες ὑποβρυχίων σοβιετικῆς κατασκευής ἐξοπλισμένων μέ ἀτομικές κεφαλές, πού οι Ρῶσσοι βούλιαξαν συλλήβδην στήν θάλασσα τοῦ Barent. Ἤ τηροῦν σιγήν ἰχθύος γιά τά ἐρείπια τῶν πυρηνικῶν ἐργοστασίων στίς τέως κομμουνιστικές επαρχίες.

Ιασων

ΔΣΕ , ΚΚΕ και "ΙΑΣΩΝ"

Γράφει ο "ΙΑΣΩΝ"

Ορισμοι:Δημοκρατικος=Σταλινικος-ο-η .

Στρατος= Συμμοριτων Ανεμομαζωμα ( Ενα συνολο βιαιαως στραλογηθεντων δυστυχων, ψειριασμενων πεινασμενων που μονο στρατο δεν θυμιζαν ( ενταξει στις φωτογραφιες ισως)

Ελλαδας= Ελληνικης Επικρατειας, δηλαδη που δρουσε στην Ελληνικη επικρατεια για να παψη να υπαρχη,

*****************************************************************

Με αφορμη ένα υμνωδες κειμενο του Ριζοσπαστη, βασικως γνωστου για την αστεγνωτη διψα του για την»αληθεια» και την αντικειμενικη ενημερωσι τοσο φανερη ανα το πανελληνιο, οπου δια εκατομμυριοστη ισως φορα μας θυμιζει τον αλήστου μνημης κατ’επιφασιν και φαντασιαν αποκαλουμενον Δημοκρατικο στρατον ελλαδας (ΔΣΕ )να θυμισουμε και να επαναλαβουμε ρησεις κομμουνιστων που υπηρξαν μελη εξεχοντα του λεγομενου Δ.Σ.Ε

1. Ο Λεωνίδας Κύρκος στις 3/12/2006 ( συνεντευξις στην καθημερινη) διευκρινίζει για το ΚΚΕ και τον ΔΣΕ

«...Και είδα ότι όλοι αυτοί, ας μην τους πω όλους, ήταν περιτρίμματα. Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι π.χ. αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο -τον είδα από κοντά και κατάλαβα τι γελοίος άνθρωπος ήταν- θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο που ήρθε από την Κρήτη, τον Βλαντά, ο οποίος ήταν για την εποχή εκείνη ένας ήρωας για τη νεολαία, γραμματέας της νεολαίας κ.τ.λ. Άνθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν. Κι όμως εκείνη την εποχή, σας επαναλαμβάνω, τους έβλεπα τους ανθρώπους αυτούς σαν γίγαντες.»

2. Ο Λεωνίδας Τζεφρώνης - γραμματεύς της ΕΠΟΝ Σπουδάζουσας του ΚΚΕ , μέλος του ΔΣΕ, γνωστός και από την μυθιστορηματική του απόδρασι από τις φυλακές των Βούρλων την 17^η Ιουλίου 1955 - αφηγείται στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου, ‘’Μαρτυρίες για τον εμφύλιο και την Ελληνική αριστερά’.

«...Έγραψα κάποτε σ’ ένα άρθρο μου στην Αυγή ότι ευτυχώς που δεν νικήσαμε τον Δεκέμβριο και ευτυχώς που ηττηθήκαμε και στον Εμφύλιο. Γιατί αν νικούσαμε και δημιουργούσαμε εδώ στην Ελλάδα τη λεγόμενη λαϊκή δημοκρατία σήμερα θα είμαστε χειρότερα απ’ ότι είναι οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι, και οι Αλβανοί..»

3. Ο Στέλιος Γιατρουδάκης στο ίδιο βιβλίο (σελίς 540), έτερος ομοϊδεάτης αντάρτης του ΔΣΕ στη «διμοιρία καταστροφών» εν συνεχεία , «πολιτικός επίτροπος Αθήνας», εκπαιδευθείς στη «Σχολή Πολιτικών Επιτρόπων» του ΚΚΕ στο Βίτσι, απαντά ως εξής. «..Τι θα κάναμε αν κερδίζαμε? …δεν είναι καθόλου δύσκολο να απαντηθεί. Μπορούμε να πούμε , χωρίς ενδοιασμούς , ότι θα φτιάχναμε ένα καθεστώς παρόμοιο μ’ εκείνα που δημιουργήθησαν σε όλες τις νεοσύστατες λαϊκές δημοκρατίες της Ανατολικής Ευρώπης μετά τον τερματισμό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν μάλιστα οι ηγεσίες του ΚΚΕ ήταν πάντοτε εξαρτημένες από το κράτος και το κόμμα ‘’οδηγό’’ ». Ενώ εξ’ισου ειλικρινής και αποκαλυπτικός,

4.Ο Πάνος Δημητρίου, πρόσφυγας στη Τασκένδη, υπεύθυνος του ιδεολογικού τομέως του ΚΚΕ, καταμαρτυρεί (σελίς 473,474) «..Το ΚΚΕ είχε περιέλθει σε μια κατάστασι πλήρους εξάρτησης. Τίποτα δεν γινόταν εάν δεν υπήρχε η έγκριση των Σοβιετικών....Από τότε χάθηκε κάθε αυτοτέλεια. Κι αυτό φάνηκε πολύ καθαρότερα με την ολομέλεια που αποφάσισε για το Μακεδονικό πρόβλημα, με την απόφαση για πλήρη αυτοδιάθεση μέχρι αποχώρησης της Μακεδονίας.»

5. Ο Τακης Λαζαριδης στο βιβλιο ομολογια του, «Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι» « ..Όλοι μας μέλη και στελέχη του ΚΚΕ έχουμε μερίδιο ευθύνη . Γιατί στη δράση τους οι ηγέτες του ΚΚΕ είχαν τη δική μας υποστήριξη και ανοχή χωρίς την οποίαν δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα.Μας εξέφραζαν και μας εκπροσωπούσαν.Είμαστε συνυπεύθυνοι για όλα.Για τα φοβερά εγκλήματα του Στάλιν. Για τις δίκες της Μόσχας και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως.Για τις εκτελέσεις μυριάδων ανθρώπων.Για το φοβερό ζυγό που επιβλήθηκε στο μεγάλο ρωσσικό λαό.Κai για τον βαρύτερο ακόμη ζυγό που επιβλήθηκε σε τόσες χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης...Κι είμαστε ειδικότερα συνυπεύθυνοι για τα δεινά που έπληξαν την πατρίδα μας και τόσο σημαντικά καθυστέρησαν την οικονομική και κοινωνική της πρόοδο. Για τον Δεκέμβρη και τον Εμφύλιο.Για το αδικοχαμένο αίμα των συντρόφων μας αλλά και των αντιπάλων μας. Για την Ελένη Γκατζογιάννη και τις άλλες μαρτυρικές μανάδες της Ηπείρου.Και για τις αδιάκοπες όσο ηλίθιες προσπάθειες μας να μετατρέψουμε την πατρίδα μας σε σοβιετικό προκτετοράτο..»

6. Ο Αγις Στίνας αρχειομαρξιστής, τροτσκιστης παλαιο μέλος του ΚΚΕ , δραπετης των φυλακών της Ακροναυπλιας τον Οκτωβριο του 1942, γνωστός θεωρητικός του αντιεξουσιαστικου χώρου, στο βιβλιο του «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ –ΟΠΛΑ» (εκδόσεις «Διεθνής Βιβλιοθήκη» ) αναφερεται στην δρασι του ΔΣΕ μεταξυ άλλων ως εξης:

«...Αλλά οι ‘‘πολεμικές επιχειρήσεις’’ για το ‘‘διώξιμο του κατακτητή’’ εκτελούνται από μικρές ομάδες και περιορίζονται σε δολοφονίες μεμονωμένων στρατιωτών ή αξιωματικών, σε παγίδες και ενέδρες εναντίον περιπόλων ή μικρών στρατιωτικών μονάδων και σε μερικά σαμποτάζ σε αφύλακτες σιδηροδρομικές γραμμές. Είναι γνωστό ότι οι αρχές κατοχής απαντούσαν σε κάθε μια από αυτές τις «επιχειρήσεις» με άγρια αντίποινα. Θύματα ήταν ο άμαχος πληθυσμός και οι κρατούμενοι στις φυλακές και στα στρατόπεδα και όχι εκείνοι που τα προκαλούσαν. Ο απολογισμός ήταν τρομακτικός σε βάρος του πληθυσμού, σε θύματα, καταστροφές χωριών κ.λπ. Για έναν γερμανό στρατιώτη, οι Γερμανοί σκότωναν 10 Έλληνες, για έναν αξιωματικό 100 και για συνταγματάρχες και στρατηγούς πάνω από 1000. Ίσως το ΕΑΜ, στον υπολογισμό των θυμάτων να λογάριαζε μόνον εκείνους που προκάλεσαν τα αντίποινα και όχι εκείνους που τα υποστήκαν, τον άμαχο πληθυσμό και τους ομήρους. Βέβαια, τα δικά τους θύματα ήταν πολύ λίγα ή ανύπαρκτα. Ύστερα από κάθε ‘‘πολεμική επιχείρηση’’ αυτοί έφευγαν στα βουνά και τον ηρωισμό τους τον πλήρωναν άλλοι. Και ακόμα είχαν κι ένα άλλο κέρδος. Όσοι αγρότες κατόρθωναν να διαφύγουν από τα μπλοκαρισμένα από τους Γερμανούς χωριά, κατέφευγαν στα βουνά και θέλανε δεν θέλανε εντάσσονταν στον ΕΛΑΣ. Στις πρώτες ‘‘πολεμικές επιχειρήσεις’’, ας πούμε ότι δεν περίμεναν τόσο άγρια αντίποινα. Αλλά την δεύτερη, την τρίτη, την δεκάτη, την εκατοστή; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήξεραν τί θα ακολουθούσε ύστερα από την επίθεση τους εναντίον στρατιωτών των αρχών κατοχής.... τα άγρια αντίποινα των αρχών κατοχής, μαζικές σφαγές αθώων, μαζικές εκτελέσεις ομήρων, μαζικές συλλήψεις, μαζικές αποστολές στη Γερμανία, απ' όπου πολλοί λίγοι γύριζαν ζωντανοί, εμπρησμοί χωριών, κ.λπ. Στις 27 Απρίλη 1944, σκοτώνουν στους Μολάους έναν γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του. Οι γερμανοί για αντίποινα εκτελούν 200 ομήρους και ένα στρατιωτικό απόσπασμα παίρνει εντολή να σκοτώνει όσους συναντά στο δρόμο από τους Μολάους στη Σπάρτη...»

Και στη «Σύνοψη των Γεγονότων» συμπληρώνει: «..Θα το ξαναγράψουμε και θα το ξαναπούμε. Σε έναν πόλεμο που κρατάει τρία χρόνια, κανείς από την πολιτική, στρατιωτική, πνευματική ηγεσία αυτού τον πολέμου, ούτε πιάστηκε ούτε εκτελέσθηκε ούτε σκοτώθηκε στη μάχη, ούτε τραυματίστηκε ούτε πέρασε από τα κρατητήρια της Μέρλιν. Όλοι είναι σώοι και υγιείς, ούτε μία γρατσουνιά στο πρόσωπο τους. Και είναι αυτοί που με πύρινα άρθρα, με απομνημονεύματα και αναμνήσεις προβάλλουν το έργο τους για εθνική εποποιία, Νέο '21 κ.λπ., και διεκδικούν δάφνες, παράσημα, και συντάξεις...Σήμερα όλοι όσοι δεν θέλουν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, τους άλλους και την ιστορία, ξέρουν ότι η «εθνική αντίσταση» σε τίποτε δεν συνετέλεσε ούτε στην απελευθέρωση της χώρας ούτε στην τελική νίκη των συμμάχων ούτε και μπόρεσε να επηρεάσει το ηθικό και την πολεμική ικανότητα του στρατού κατοχής..» )

7. Άφησα για το τέλος τον υιό Ν.Μπελογιάννη.

"..H θυσία τους, όταν την βλέπεις εκ των υστέρων, ήταν τόσο μή δικαιολογημένη... Δεν θέλανε ποτέ να φανταστούνε ότι είχε επικρατήσει του Xίτλερ ένα τέρας"( ο Σταλιν) ίδιο με αυτόν…

Γι' αυτό το τερατούργημα θυσιάστηκαν; Για ένα πράγμα που αποδείχτηκε η μεγαλύτερη απάτη του 20 ου αιώνα; Αυτό ήτανε. Ο υπαρκτός ( Σοσιαλισμός) ήταν η μεγαλύτερη απάτη του 20ου αιώνα ( Συνέντευξις στην Athens' Voice της 13/9/2007)

Και διερωτωμαι..

Μετα από τοσα χρονια, τοσους νεκρους αταφους σε νταμαρια σε πηγαδες, σε ασβεσταδικα που ακομα κατά καιρους ανακαλυπτονται δεμενοι πισθαγγονα με συρματοσχοινα, αλυτρωτες πονεμενες ψυχες που ζητουν δικαιωσι, η εντοπια θυγατρικη παραμαγαζο, το λεγομενο «ΚΚΕ», μιας εποχης που εκλεισε καταδικαστηκε από την ιστορια την αληθεια , την συνειδησι του Ελληνικου λαου, εξακολοθει εδώ στην νέο-ελληνικη Ελλαδα να βυσσοδομει, να βεβηλωνει να συλιζει την μνημη και τους νεκρους .

Ιασων

Υ.γ

Με την πολυλογια μου, συγχωρεσατε μοι τον αθλιο, δεν σας ανεφερα τι γραφει ο Ριζοσπαστης

http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=20/8/2009&id=11227&pageNo=7&direction=1

«Οι ιμπεριαλιστές, η αστική τάξη και τα κόμματά τους στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες, δε θα καταφέρουν με ψέματα να ξαναγράψουν την ιστορία που γράφτηκε με τις θυσίες και το αίμα εκατομμυρίων κομμουνιστών και αγωνιστών ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Ούτε μπορεί να σβήσει την τεράστια προσφορά της Σοβιετικής Ενωσης και του Κόκκινου Στρατού που τσάκισαν το φασισμό και το ναζισμό στην Ευρώπη.

Δεν πρόκειται ο λαός να ξεχάσει το ΚΚΕ που με τον ΕΛΑΣ, το ΕΑΜ, μαζί με χιλιάδες αγωνιστές νίκησαν το φασισμό στην Ελλάδα και πολέμησαν τους Αγγλους και Αμερικάνους ιμπεριαλιστές το Δεκέμβρη του '44 και με το Δημοκρατικό Στρατό μετέπειτα. Σήμερα η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι, η νεολαία ανεξάρτητα από το βαθμό συμφωνίας με το ΚΚΕ, πρέπει να δώσουν αποφασιστική απάντηση στον αντικομμουνισμό και τους φορείς του, γιατί αποτελούν προάγγελο γενικότερων αντιλαϊκών επιθέσεων.

Ο μόνος δρόμος είναι η σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Μια ισχυρή απάντηση θα είναι η μαζική συμμετοχή στην εκδήλωση της Κυριακής στο μαρτυρικό και ηρωικό Γράμμο».

Σιγουρα συντροφοι .Ησαστε Αξεχαστοι!!!!

ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ: Η ήττα του «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο»

«Οι κομμουνιστικές χώρες θα επενέβαιναν οπουδήποτε εχθρικές προς τον σοσιαλισμό δυνάμεις προσπαθούσαν να αναστρέψουν την εξέλιξη μιας σοσιαλιστικής χώρας». Στη διάρκεια του σκληρού ανταγωνισμού με τη Δύση, το Κρεμλίνο δεν θα ανεχόταν καμία προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης και αυτονόμησης χωρών που ανήκαν στη δική του σφαίρα επιρροής.

ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ: Η ήττα του «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο»

Η Άνοιξη της Πράγας υπήρξε από τα πιο σημαντικά γεγονότα του 1968, μιας χρονιάς - ορόσημο για τον αιώνα που πέρασε. Πρόκειται για την προσπάθεια του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ και του Κ.Κ. της Τσεχοσλοβακίας προς τη φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος ή, κατά άλλους, για την αντεπανάσταση που ήταν ο συνήθης κίνδυνος για τις πρώην σοσιαλιστικές δημοκρατίες.

Πάνω απ’ όλα όμως, ήταν ένα κοινωνικό πείραμα, ένα κρας - τεστ με μεγάλη σημασία για το μέλλον του σοσιαλισμού, καθώς αποτέλεσε ένα παράδειγμα του πώς, δίνοντας στον λαό λίγη παραπάνω ελευθερία, μπορείς να δημιουργήσεις μια έκρηξη συμμετοχής και εκδημοκρατισμού. Αυτή η εξέγερση που έλαβε χώρα στην Τσεχοσλοβακία ήταν ενδεικτική των πιέσεων που είχαν συσσωρευτεί στο κομμουνιστικό μπλοκ και ανησύχησε τους μηχανισμούς εξουσίας του Κρεμλίνου, το οποίο έσπευσε να την καταστείλει.



Τα αίτια

Λίγα χρόνια νωρίτερα, στις αρχές του 1960, η Τσεχοσλοβακία βρέθηκε σε οικονομική κρίση, που με τη σειρά της πυροδότησε και μια κοινωνική. Η σταλινικού τύπου ηγεσία του Κ.Κ. είχε βρεθεί σε αδιέξοδο αδυνατώντας να διαχειριστεί τα τρέχοντα προβλήματα του τόπου, ενώ έδειχνε ανίκανη στα μάτια του λαού αλλά και της πνευματικής ελίτ της χώρας.

Η αρχή έγινε στο Οικονομικό Ινστιτούτο της Ακαδημίας Επιστημών, όπου πολλοί διακεκριμένοι κοινωνικοί επιστήμονες, με πρώτο τον Ότα Σικ, απαίτησαν ουσιαστικές αλλαγές στο οικονομικοκοινωνικό σύστημα. Ο Σικ ήταν τολμηρός στα αιτήματά του: πρότεινε να επιτραπούν ιδιωτικές κοινοπραξίες, να πάψει ο κρατικός καθορισμός των τιμών και να γίνει η οικονομία περισσότερο δυτικού τύπου. Οι απόψεις του ονομάστηκαν Τρίτος Δρόμος, ορολογία που χρησιμοποιήθηκε αργότερα στη χώρα μας και από τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Οι διαφορετικές φωνές που είχαν αρχίσει να ακούγονται στην Τσεχοσλοβακία, έδωσαν τη σκυτάλη στους λογοτέχνες της χώρας, με τον Μίλαν Κούντερα να απαιτεί «να επιστραφεί στη λογοτεχνία η ποιότητα και η αξιοπρέπειά της». Οι συγγραφείς έθεσαν το ζήτημα της αναγνώρισης του Κάφκα, ενώ η «Λογοτεχνική Εφημερίδα» αποτέλεσε το φόρουμ στο οποίο εκδηλώνονταν οι ιδεολογικές διαφορές.

Η εφημερίδα δέχτηκε πιέσεις από το Κ.Κ., αλλά η δυναμική που είχε αναπτυχθεί στους κόλπους της αποδείχτηκε πολύ ισχυρή. Το 1967 προχώρησε σε δριμεία κριτική κατά του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας, με αποτέλεσμα αμέσως μετά να ακολουθήσει ο διωγμός των συντακτών της, με κάποιους από αυτούς να εκφοβίζονται και άλλοι να αντικαθίστανται, ενώ η «Πράβντα» δεν τους θεωρούσε τίποτα περισσότερο από «μια χούφτα αναρχικούς συγγραφείς».

Η φλόγα όμως είχε ανάψει για τα καλά, και τον Οκτώβριο του 1967 εκδηλώθηκαν μεγάλες φοιτητικές διαμαρτυρίες, οι οποίες όμως καταπνίγηκαν εν τη γενέσει τους.

Ο γενικός γραμματέας Αντονίν Νοβότνι βρισκόταν σε δύσκολη θέση καθώς από τη μια τα εσωτερικά προβλήματα πολλαπλασιάζονταν και από την άλλη η Μόσχα του είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν θα τον βοηθούσε σε αυτή τη φάση. Τότε υπήρξε μια αλλαγή που θα σήμαινε πολλά για την εξέλιξη των πραγμάτων: στις 4 Ιανουαρίου 1968 πρώτος γραμματέας αναλαμβάνει ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ.



Η αλλαγή

Ο Ντούμπτσεκ ήταν αποφασισμένος να προωθήσει κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, με ένα πρόγραμμα που ονόμαζε «σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο». Όμως εκτός από πρόγραμμα ο «σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο» αποδείχτηκε ότι ήταν και ένα λαϊκό αίτημα, με αποτέλεσμα η εφαρμογή του να απελευθερώσει περισσότερες αντιδράσεις από όσες μπορούσε να απορροφήσει. Η πρόκληση που είχε να αντιμετωπίσει ήταν να ισορροπήσει τις επιθυμίες των διαφόρων κοινωνικών ομάδων, δηλαδή της φιλοσοβιετικής παράταξης, της πνευματικής ελίτ, των εργατών και των φοιτητών.

Τον Φεβρουάριο του 1968 αποφασίζει να άρει εν μέρει τη λογοκρισία στον Τύπο, πράγμα που οδήγησε σε μια αναμενόμενη άνθιση των ΜΜΕ, ενώ στις 23 Μαρτίου εισάγεται η πλήρης ελευθερία έκφρασης στον Τύπο και στις Τέχνες. Ένα δείγμα του αποτελέσματος αυτών των προσπαθειών ήταν το «Μανιφέστο των 2.000 λέξεων», ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 1968, υπογεγραμμένο από 70 επιφανείς ανθρώπους της χώρας, όπως καλλιτέχνες, αθλητές και άλλους, που έκαναν σκληρή κριτική στην ανικανότητα και διαφθορά του παλαιού συστήματος και καλούσαν τους πολίτες να πάρουν ενεργά μέρος στα δρώμενα.

Παράλληλα οι συνεχείς εσωκομματικές συζητήσεις οδηγούν στην για πρώτη φορά ψήφιση των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος με μυστική ψηφοφορία, ενώ αντικαθίστανται στελέχη της σταλινικής περιόδου.

Το «Μανιφέστο» προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, και ιδίως στην Ανατολική Γερμανία που ανησυχούσε μήπως η αποσταθεροποίηση περάσει τα σύνορα και επεκταθεί. Οι εξελίξεις στην Τσεχοσλοβακία ξέφευγαν από την αποσταλινοποίηση που υπήρχε σε όλο το ανατολικό μπλοκ και έπαιρναν μορφή χιονοστιβάδας, παρά τις εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις.

Αποκαταστάθηκαν μέλη του Κόμματος που είχαν διαγραφεί παλαιότερα, σχεδιαζόταν η ελεύθερη διακίνηση πολιτών στο εξωτερικό, ενώ οι τοίχοι στους δρόμους της Πράγας ήταν γεμάτοι με συνθήματα όπως «Δημοκρατία με κάθε κόστος».

Ο Ντούμπτσεκ στις 5 Απριλίου θέτει σε εφαρμογή το Πρόγραμμα Δράσης του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα, οι στόχοι της πολιτικής του θα ήταν η ελεύθερη διακίνηση πληροφοριών και ιδεών, η αναδιάρθρωση της οικονομίας με έμφαση στα καταναλωτικά αγαθά και ένας νέος ρόλος για το Κ.Κ. Όμως η κοινωνία είχε ήδη προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα και απαιτούσε ακόμα περισσότερα. Στον Τύπο και στις συζητήσεις ακούγονταν πλέον αντισοβιετικές φωνές και αιτήματα για τη δημιουργία άλλων κομμάτων. Ο Ντούμπτσεκ από την αρχή είχε προσπαθήσει να βρει τη μέση οδό ανάμεσα στους ριζοσπαστικούς και τους συντηρητικούς, αλλά πλέον ήταν δύσκολο να κρατήσει τον λαό πιστό στο Κόμμα. Είχε ελευθερώσει καταπιεσμένες φωνές που δεν θα σιωπούσαν.

Η αντίδραση
Οι απότομες και «επικίνδυνες» αλλαγές του Ντούμπτσεκ προβλημάτισαν το Κρεμλίνο και τους δορυφόρους του, μια και φοβήθηκαν μήπως αποτελέσει παράδειγμα για εκδήλωση παρόμοιων τάσεων και σε άλλες σοσιαλιστικές δημοκρατίες. Στις 23 Μαρτίου του 1968 στη Δρέσδη συνεδρίασαν εκτάκτως οι εκπρόσωποι των ΕΣΣΔ, Βουλγαρίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας και Αν. Γερμανίας (οι «πέντε» του Συμφώνου της Βαρσοβίας δηλαδή) σχετικά με το ζήτημα της Τσεχοσλοβακίας.

Εκεί οι σοβιετικοί διατύπωσαν την πρώτη έντονη αντίθεσή τους για τις εξελίξεις στην Τσεχοσλοβακία, ενώ συζητήθηκε και η προοπτική ανατροπής του Ντούμπτσεκ. Τον ίδιο μήνα, έγινε και μια αντίστοιχη συνάντηση στη Σόφια, με τη συμμετοχή της Τσεχοσλοβακίας αυτή τη φορά, στην οποία ο τσέχος ηγέτης προσπάθησε να καθησυχάσει τους εταίρους του υποστηρίζοντας ότι οι μεταρρυθμίσεις ήταν ελεγχόμενες.

Η μυστική συνάντηση της Δρέσδης επαναλήφθηκε δύο φορές στους επόμενους μήνες, με τις πιέσεις προς τον Ντούμπτσεκ να εντείνονται και με τη στρατιωτική επέμβαση να διαφαίνεται ήδη από την άνοιξη. Στις 3 Αυγούστου σε συνάντηση των «πέντε» με τους εκπροσώπους της Τσεχοσλοβακίας εκδόθηκαν ανακοινώσεις που φαινομενικά αποκλιμάκωναν την κρίση, αλλά στο παρασκήνιο οι οπαδοί του παραδοσιακού modus operandi είχαν ήδη συνεννοηθεί με το Κρεμλίνο σχετικά με όσα θα ακολουθούσαν.

Έπειτα από χρόνια, η κυβέρνηση της Ρωσίας δημοσίευσε κείμενο που είχαν στείλει στους σοβιετικούς οι αντίπαλοι των μεταρρυθμίσεων ζητώντας τους να επέμβουν ώστε να αντιμετωπίσουν τον «άμεσο κίνδυνο αντεπανάστασης».

Στις 11 το βράδυ της 21ης Αυγούστου ξεκίνησε η επιχείρηση «Δούναβης». Στρατιωτικές δυνάμεις της Βουλγαρίας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της ΕΣΣΔ προελαύνουν στα εδάφη της Τσεχοσλοβακίας, ενώ ταυτόχρονα οι άνδρες και τα άρματα μάχης που προσγειώνονταν στο αεροδρόμιο της Πράγας σύντομα θα αποκτούσαν τον έλεγχο των κομβικών σημείων της χώρας, δίνοντας τέλος στην Άνοιξη της Πράγας.

Ο Ντούμπτσεκ, σε μια προσπάθεια ακόμα και τότε να αθωώσει τους σοβιετικούς, θα πει αργότερα για εκείνη την ημέρα, παρουσιάζοντας το ζήτημα σαν μια εσωτερική αντεπανάσταση: «Την αυγή, μέλη της Κρατικής Ασφάλειας, και επιμένω της δικής μας Κρατικής Ασφάλειας, ήρθαν στο γραφείο μου. Με συνέλαβαν και μου ανήγγειλαν ότι σε δύο ώρες θα αποφασιζόταν τι θα γινόταν με μένα. Το μνημονεύω αυτό, μόνο και μόνο γιατί δεν θέλω να φορτώνουμε όλες τις κατηγορίες στους συμμάχους μας».

Ο μετέπειτα έλληνας πρέσβης στην Πράγα Α.Κ. Αργυρόπουλος περιγράφει τα γεγονότα ως εξής:«Ο αιφνιδιασμός υπήρξε πλήρης. Ο τσεχοσλοβακικός στρατός εις ουδέν σημείον αντέστη. Τριάκοντα τρεις πολίται εφονεύθησαν και τριακόσιοι πεντήκοντα ετραυματίσθησαν. Πρόκειται όμως ουχί περί στρατιωτών, αλλά περί νέων ως επί το πλείστον, οίτινες προέβαλον παθητικήν αντίστασιν, εν τη ελπίδι όπως παρεμποδίσουν την προέλασιν των σοβιετικών μηχανοκινήτων».

Ο αποκαθηλωθείς ηγέτης θα συλληφθεί και θα μεταφερθεί μαζί με άλλους στη Μόσχα, ώστε να «πειστούν» να αλλάξουν θέσεις. Προσθέτει ο Αργυρόπουλος πως «οι ηγέται της φιλελευθέρας παρατάξεως προσεκομίζοντο υπό φρουρών εις τας συνεδριάσεις και μετά το πέρας αυτών ενεκλείοντο έκαστος εις χωριστόν δωμάτιον».Ο Ντούμπτσεκ αναγκάστηκε τελικά να αφήσει την εξουσία, την οποία ανέλαβε τελικά ο «πιστός» της Μόσχας Γκουστάβ Χούζακ.

Η πλειονότητα του λαού αρνήθηκε από την αρχή να αναγνωρίσει τον Χούζακ, εναντιώθηκε στην εξωτερική επέμβαση, και αυτή τη φορά στους τοίχους της Πράγας έβλεπε κανείς συνθήματα όπως «Ξύπνα Λένιν, ο Μπρέζνιεφ τρελάθηκε!». Οργανώθηκε συνέδριο του Κ.Κ. στο οποίο διαδήλωσαν την υποστήριξή τους στον ανατραπέντα ηγέτη, ενώ προσπάθησαν να εμποδίσουν τους εισβολείς με παραπλανητικές ενέργειες, αλλά απέτυχαν λόγω έλλειψης επαρκών μέσων. Η Άνοιξη της Πράγας κράτησε μόλις 8 μήνες και η καταστολή της οδήγησε στον θάνατο 98 τσεχοσλοβάκους και 50 σοβιετικούς στρατιώτες.

Ο επίλογος
Ο επίλογος ήρθε με το Πρωτόκολλο της Μόσχας στις 26 Αυγούστου, όπου επανήλθε η λογοκρισία, εκκαθαρίστηκαν οι μεταρρυθμιστές από το Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας, ενώ τα ξένα στρατεύματα θα παρέμεναν εκεί μέχρι νεωτέρας. Τέλος οι ολομέλειες των Απριλίου - Μαΐου του 1969 κατάργησαν όλες τις «Ανοιξιάτικες» μεταρρυθμίσεις.

Ο ίδιος ο Μπρέζνιεφ δήλωσε ξεκάθαρα όταν όλα είχαν τελειώσει: «Οι κομμουνιστικές χώρες θα επενέβαιναν οπουδήποτε εχθρικές προς τον σοσιαλισμό δυνάμεις προσπαθούσαν να αναστρέψουν την εξέλιξη μιας σοσιαλιστικής χώρας». Στη διάρκεια του σκληρού ανταγωνισμού με τη Δύση, το Κρεμλίνο δεν θα ανεχόταν καμία προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης και αυτονόμησης χωρών που ανήκαν στη δική του σφαίρα επιρροής.

Είναι όμως γεγονός ότι ανάλογα αποτελέσματα προκλήθηκαν δύο δεκαετίες αργότερα όταν ο Γκορμπατσόφ επιχείρησε την Περεστρόικα. Όταν ρώτησαν εκπρόσωπο του Γκορμπατσόφ για τη διαφορά μεταξύ του δικού του πειράματος και του προγράμματος του Ντουμπτσεκ, η απάντηση ήταν: «Δεκαεννέα χρόνια».

ΓΑΜΟΣ SIC ή ΚΙΤΣ;

ΓΑΜΟΣ SIC ή ΚΙΤΣ;

Great fakes


???


Check out the pink hummer

(What a sleaze)


Check out the purple and pink streaks


Dad: "sure am glad to be giving this away"!

Check out the older blonde lady on the left laughing

The new hubby cant keep his eyes from her "bo#bs


Even the groomsmen are looking.


Isn't it great that everyone is checking out my fabulous outfit!


We all have perms!

Can't believe the black table clothes


Indoor fireworks!!!!

Check out the cake


Pink suspenders????

All the girls look exactly the same


Check out the ribbon on the glasses


All I can say is that "did the groom have a say in the planning"?

ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΡΟΥ

Τις τελευταίες ημέρες ο γνωστός διανοητής Τάκης Φωτόπουλος, δέχτηκε μιαν απαράδεκτη φασίζουσα επίθεση από ορισμένα ΜΜΕ της Σύρου επειδή άσκησε δημόσια κριτική για κάποια –κατά την γνώμη του- «κακώς κείμενα» της νήσου. Γράφτηκαν πολλά:

«…δεν νομίζουμε ότι θα υποδείξει ή θα καθορίσει ποιο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης πρέπει ν' ακολουθήσει η Σύρος…»

«…Δεν έχει ανάγκη από τέτοιους "προστάτες" η Σύρος»

«…Κι όμως, ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται ακόμη στο νησί, κάνει τις διακοπές του κι εμείς τον ανεχόμαστε»

«Να φύγετε... Να πάτε αλλού», «κάντε μας την χάρη και γυρίστε πίσω στο χωριό σας»

Και όμως το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Σύρου αποτελείται από πρόσφυγες, μέτοικους, ανθρώπους φιλελεύθερους, που δεν χρησιμοποιούν κατά την περίσταση την καταγωγή ή την εντοπιότητά τους. Γιατί γνωρίζουν ότι η εντοπιότητα δεν είναι προσόν και δεν δίνει περισσότερα δικαιώματα σε κανένα. Αντίθετα σ' αυτούς τους διαχωρισμούς ελλοχεύουν οι κοινωνικές διακρίσεις και ο ρατσισμός.

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Αναφορικά με το θέμα που προέκυψε από την αρθρογραφία τού διεθνώς γνωστού πολιτικού φιλοσόφου κ. Τάκη Φωτόπουλου σχετικά με την τουριστική ανάπτυξη, καθώς και με τις επώνυμες ή ανώνυμες απαντήσεις και σχόλια στον τοπικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο της Σύρου, θα θέλαμε, προκειμένου να συμβάλουμε σε ένα πραγματικό διάλογο στην τοπική κοινωνία, να καταθέσουμε τα ακόλουθα :

1) Έχει αναφαίρετο δικαίωμα ο κάθε πολίτης να εκφράσει τις απόψεις του για ένα ζήτημα (της τουριστικής ανάπτυξης στην προκειμένη περίπτωση), τόσο σε επίπεδο τοπικό όσο και σε επίπεδο της χώρας. Ακόμα περισσότερο έχει αυτό το δικαίωμα ένας πολίτης που είναι γνώστης των πραγμάτων του νησιού. Ένας πολίτης που, από τα γραφόμενά του μπορούμε να συμπεράνουμε ότι, και το αγαπά και νοιάζεται-αγωνιά γι’ αυτό και την πορεία του.

2) Ο κ. Φωτόπουλος στα κείμενα-αναλύσεις του περί τουριστικής ανάπτυξης και αναφερόμενος στο παράδειγμα της Σύρου, αφού αυτό το γνωρίζει και από κοντά, έγραψε για ορισμένα από τα καλά που, κατά τη γνώμη του, έχει η Σύρος αλλά και για ορισμένα από τα κακώς κείμενα του νησιού, πάλι κατά τη γνώμη του. Για τα κακώς κείμενα της Σύρου, τα τοπικά ΜΜΕ της Σύρου δημοσιεύουν, σχεδόν καθημερινά, ρεπορτάζ, καταγγελίες συμβούλων της τοπικής αυτοδιοίκησης και φορέων, επιστολές διαμαρτυρίας πολιτών, κατοίκων ή επισκεπτών του νησιού και για πολύ περισσότερα απ’ όσα ανέφερε ο κ. Φωτόπουλος, τα οποία κάποιες φορές, μάλιστα, γίνονται και ρεπορτάζ στις αθηναϊκές εφημερίδες. Δυσφημούν, λοιπόν, όλοι αυτοί, το νησί ; Μάλλον, όχι. Ένας τόπος δυσφημείται από αυτά τα ίδια τα κακώς κείμενά του και όχι από τη δημοσιοποίησή τους. Δημοσιοποίηση που γίνεται με σκοπό πάντα την εξάλειψη των κακώς κειμένων, την επίλυση προβλημάτων ή βελτίωση καταστάσεων και πραγμάτων. Είναι επομένως, τουλάχιστον, άδικο να καταλογίζεται στον κ. Φωτόπουλο η δυσφήμηση του νησιού.

3) Είναι επικίνδυνο για το δημόσιο διάλογο και την κοινωνία, στην εφημερίδα “ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ” και σε άλλα τοπικά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης της Σύρου, αντί τεκμηριωμένων απαντήσεων, να δίνονται απαντήσεις και να γίνονται σχόλια του τύπου «…δεν νομίζουμε ότι θα υποδείξει ή θα καθορίσει ποιο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης πρέπει ν' ακολουθήσει η Σύρος…» ή «…Δεν έχει ανάγκη από τέτοιους "προστάτες" η Σύρος» ή «…Κι όμως, ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται ακόμη στο νησί, κάνει τις διακοπές του κι εμείς τον ανεχόμαστε» ή «…Κι όπως λέει μια πετυχημένη διαφήμιση "Να φύγετε...Να πάτε αλλού"» ή «κάντε μας την χάρη και γυρίστε πίσω στο χωριό σας» και άλλα αναλόγου ή και χειρότερου ύφους. Επικίνδυνο γιατί έτσι, αφενός δεν μπορεί να γίνει διάλογος, αφετέρου φαίνεται να καλλιεργείται, ανησυχητικά πλέον, ένα κλίμα κυνηγιού μαγισσών και αποδιοπομπαίων τράγων έως εκφοβισμού και απειλών. Επικίνδυνο, επίσης, γιατί φαίνεται να διαχέεται στην τοπική κοινωνία της Σύρου η επικίνδυνη ολοκληρωτική νοοτροπία ότι όποιος διαφωνεί με τα τεκταινόμενα στο νησί, όποιος έχει διαφορετικές απόψεις και ιδέες που ενοχλούν, γίνεται στόχος, δεν είναι δεκτός στο νησί και πρέπει να φύγει είτε με το καλό είτε με το άγριο, με πολύ πιθανά ανεξέλεγκτα αποτελέσματα. Για παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί, χωρίς να θέλουμε να κάνουμε αυθαίρετους συμψηφισμούς, ο ξυλοδαρμός νεαρών πολιτικής νεολαίας της Αριστεράς, που έκαναν την ετήσια κατασκήνωσή τους σε κάμπινγκ του Γαλησσά, με λοστούς, αλυσίδες και πτυσσόμενα γκλομπς από ομάδα 25 περίπου Συριανών νέων και για ασήμαντη, μάλιστα, αφορμή (ένα αρκετά ανησυχητικό γεγονός που, μάλλον, δεν έτυχε της δέουσας προσοχής και πέρασε χωρίς σχόλια από την τοπική κοινωνία, παρόλο που είναι και ένα άκρως δυσφημιστικό γεγονός για το νησί).

4) Κατά τη γνώμη μας, δεν υπάρχουν προνομιακοί εκφραστές της τοπικής κοινωνίας και η Σύρος δε μπορεί να ταυτίζεται αυθαίρετα με τα οικονομικά συμφέροντα μιας μικρής ομάδας επιχειρηματιών ή τοπικών παραγόντων, οι οποίοι σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν την εργαζόμενη πλειοψηφία ή τη νεολαία. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της νεολαίας, οι «σημερινοί υποτιθέμενοι εκφραστές της» θα πρέπει να γνωρίζουν ότι τα προβλήματα της νεολαίας δεν αρχίζουν και δεν τελειώνουν στο ζήτημα του ωραρίου λειτουργίας των νυκτερινών κέντρων. Όταν η νεολαία του νησιού βρισκόταν στους δρόμους, διεκδικώντας το δικαίωμά της στη μόρφωση και στην ίδια τη ζωή, οι «σημερινοί αντιπρόσωποί» της σιωπούσαν ένοχα ή έβλεπαν με όρους ανοικτής εναντίωσης τον αγώνα της. Η νεανική ανεργία και η ελαστική απασχόληση, σε μια περιοχή με εποχιακή μόνο δημιουργία απασχόλησης λόγω τουρισμού και, μάλιστα, συχνά χωρίς στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, θα έπρεπε να αποτελέσουν το πραγματικό αντικείμενο της δημόσιας συζήτησης στο νησί σε σχέση με τους νέους και όχι η ανάγκη των επιχειρηματιών για παράταση της λειτουργίας των νυκτερινών τους καταστημάτων. Σε κάθε περίπτωση, η νεολαία έχει τις δικές της συλλογικότητες για να εκφραστεί και δε χρειάζεται μεσάζοντες. Το «νεανικό» δεν εξαντλείται στα κέφια μιας εμπορευματοποιημένης διασκέδασης, που αποτελεί, άλλωστε, το ιδανικό συμπλήρωμα σε μια ζωή χωρίς δικαίωμα στο όνειρο. Η εντατικοποιημένη διασκέδαση είναι η άλλη όψη της ανεργίας και της εργασιακής υπερεκμετάλλευσης. Αν κάποιοι ονειρεύονται για τη Σύρο, μια μικρή Μύκονο, που θα βασιλεύει ο νόμος της νύκτας και των μπράβων θα πρέπει να το πουν ανοικτά και να μην χρησιμοποιούν ως προμετωπίδα τους τη νεολαία.

5) Τι είδους τουρισμό θέλουμε ; Θέλουμε «ήπιο» τουρισμό που να σέβεται το φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον του νησιού ή «άγρια τουριστική ανάπτυξη»; Θέλουμε τουρισμό στα πλαίσια της αειφόρου και βιώσιμης ανάπτυξης ή όχι ; Θέλουμε τον τουρισμό που σέβεται τον άνθρωπο, είτε αυτός είναι κάτοικος του νησιού είτε είναι επισκέπτης ή το μαζικό τουρισμό που ευνοεί τους λίγους εις βάρος της ποιότητας ζωής των πολλών; Θέλουμε ένα τουρισμό που να εξυπηρετεί τα στενά οικονομικά συμφέροντα λίγων ή να εξυπηρετεί ισόρροπα όλη την κοινωνία; Είναι πολλά τα ερωτήματα και πολύ περισσότερες οι απαντήσεις που μπορούν να δοθούν. Ένας δημόσιος διάλογος φαίνεται, λοιπόν, να είναι αναγκαίος πριν οδηγηθούμε σε αδιέξοδες ή ανεξέλεγκτες καταστάσεις (ήδη, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, φαίνεται να έχει αρχίσει ένας «πόλεμος» αλληλοσυγκρουόμενων επιχειρηματικών συμφερόντων στο νησί). Ένας διάλογος στην τοπική κοινωνία, στον οποίο, όμως, να μπορούν να συμβάλουν όλοι, κάτοικοι αλλά και φίλοι-επισκέπτες, ασχέτως αν έχουν ή όχι άμεση σχέση με τον τουρισμό, αφού ο τουρισμός επηρεάζει ποικιλοτρόπως όλη την κοινωνία.

Εμείς βλέπουμε τον τουρισμό από την οπτική του εργαζόμενου κόσμου. Τη στιγμή που γιγαντώνεται η βαριά τουριστική βιομηχανία, εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και της πολιτισμικής ιστορίας και κληρονομιάς ενός τόπου, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και η νεολαία δε μπορούν να πάνε διακοπές, λόγω της παρατεταμένης λιτότητας, της αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος και της ανεργίας. Οι διακοπές γίνονται ένα μακρινό άπιαστο όνειρο, στο οποίο όλο και λιγότεροι άνθρωποι έχουν πρόσβαση. Παράλληλα, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον τουρισμό βιώνουν τις χειρότερες μορφές ελαστικοποίησης της εργασίας, συχνά δουλεύοντας ακόμα και με συμβάσεις ημέρας, για να επιστρέψουν μετά την τουριστική περίοδο στην ανεργία και την εξαθλίωση. Στο βαθμό που ο τουρισμός από ένα κοινωνικό αγαθό για όλους, μετατρέπεται σε ένα ακριβό εμπόρευμα, που το εκμεταλλεύεται μια μικρή ομάδα ανθρώπων, θα γινόμαστε διαρκώς μάρτυρες αντι-κοινωνικών φαινόμενων που συχνά βρίσκονται στον αντίποδα των συμφερόντων και των μικρών οικογενειακών τουριστικών μονάδων, που βιώνουν και αυτές, όλο και περισσότερο, την πίεση του αγοραίου ανταγωνισμού. Αν η τουριστική ανάπτυξη αφεθεί στη δυναμική της αγοράς, θα μειώνεται διαρκώς ο αριθμός των τουριστών, θα χειροτερεύουν οι όροι απασχόλησης στον τουριστικό τομέα, θα κλείνουν οι μικρές οικογενειακές τουριστικές μονάδες και θα αλλοιώνεται ο φυσικός και πολιτισμικός πλούτος των ελληνικών νησιών.

Ένας σοβαρός διάλογος, λοιπόν, που θα επικεντρωθεί πάνω σε αυτούς τους άξονες, θα μπορέσει, πιστεύουμε έστω και τώρα, να σχεδιάσει στην πράξη, και όχι μόνο στα λόγια, έναν τουρισμό για το νησί, στα πλαίσια της αειφόρου και βιώσιμης ανάπτυξης, που θα λαμβάνει βεβαίως υπόψη του τις ανάγκες και τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Αύγουστος 2009

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΣΤΟ Ν. ΚΥΚΛΑΔΩΝ

ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΥΡΟΥ «ΕΥΠΛΟΙΑ»

Διαβάστε:

«ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»

Τουριστική «ανάπτυξη» και πολίτες

Του Τάκη Φωτόπουλου

(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 1-8-2009)

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=69024.

«Απειλές» Tου Τάκη Φωτόπουλου
(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 5-8-2009)
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=05/08/2009&id=70165

«ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ»

Τάκης Φωτόπουλος: Να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της Σύρου

http://www.syros.aegean.gr/kg/koinignomi_2009-07-27.pdf

Διαμαρτυρία του Κυνηγετικού Συλλόγου Σύρου για το δημοσίευμα του Τάκη Φωτόπουλου

http://www.syros.aegean.gr/kg/koinignomi_2009-08-04.pdf

Άρθρο δυσφήμιση για την Σύρο από τον Τάκη Φωτόπουλο στην «Ελευθεροτυπία»

http://www.syros.aegean.gr/kg/koinignomi_2009-08-06.pdf

«SYROSTODAY»

Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί, κ.Φωτόπουλε...

Γιάννης Συνοδιvός (yiasin). (6/8/2009)

http://www.syrostoday.gr/News/457-Sto-spiti-tou-kremasmevou-de-milave-gia-skoivi--k-Fwtopoule.aspx