Νεα επιστημονικη ερευνα επιλυει το μυστηριο των περιοδικων εποχων παγετωνων στη γη. Ομαδα ερευνητων με επικεφαλης τον καθηγητη γεωεπιστημων του Πανεπιστημιου του Ορεγκον, Πητερ Κλαρκ απεδειξε ότι η περιοδικοτης των παγων οφειλεται στις μεταβολες της ηλlιακης ακτινοβολιας που προκαλουνται από περιοδικες προβλεψιμες μεατβολες της θεσεως του αξονος περιστροφης του πλανητη μας
«Την αρχικη τηξι των παγων προκαλεσε η αυξησις της Ηλιακης ακτινιβολιας.
Ο Πητερ Κλαρκ αναφερει: Η ηλιακη ακτινοβολια ηταν η «σκανδαλη» που πυροβοδοτησε το λιωσιμο των παγων, αυτό είναι πλεον σιγουρο και εξακριβωμενο.Υπηρξαν αλλαγες στα επιπεδα του ατμοσφαιρικου διξειδιου του ανθρακος και στην κυκλοφορια των ωκεανων, όμως αυτές συνεβησαν αργοτερα και απλως ενισχυσαν μια δαιδικασια που ειχε ηδη αρχισει..»
Τα σχολια
Εν ολιγοις νουφαρα οι θεωριες ότι το λιωσιμο των παγων οφειλεται στην αυξησι του διοξειδιου του ανθρακος ή επειδη δουλευει η χαλυβδουργικη ή η τσιμινιερα του πετερελαιοφορου που διασχιζεο τον ατλαντικο.
Οι οικολογοι μας πρεπει καποτε να «μορφωθουν» και μαζι μ’ αυτους κι ς μεις για να μην μας δουλευουν.
Διοτι είναι γνωστο και το βλεπουμε κάθε μερα…
Μια γενικευμένη συμμαχια αριστεριστων, ψευδοειρηνιστων, ψευδο-οικολογων προσανατολισμένων στόν Μαρξπεριβαλλοντολογωνμέτουςφανατικούς ισλαμιστέςεχει ηδη αναδυθει. Πίσωαπό την υποκριτική κατακραυγή, γιά την παγκομια ρύπανσι, κάθε ημέρα γιά την παγκοσμιοποιησι ,πισω ἀπό μία νεκρική καρναβαλιστική μασκα,κρύβεται θορυβωδωςὁ παλαιότεροςκαί πιο ουσιωδης αγωνας.
Του ολοκληρωτισμου εναντίον του φιλελευθερισμου, που εκπροσωπεισημερα, την δημιουργικη ακμαζουσα δυναμι της δυσεως
Ετσι οι φιλειρηνιστές,προθυμοι νά διαμαρτυρηθουνν «αυθορμητα» με τις πορτοκαλλί ομοιόμορφες στολές καί τα λευκα προσωπεια, για τις φυλακές στοGuadanamo, παραμένουν τοσο συνεταβουβοι στο δράμα των φυλακισμένων στα κατεργα του Φιντέλ ή του Κιμ Γιονγκ Ιλ στη Β.Κορεαἤ του νεου Ισλαμο-Δημοκρατη Αχματινετζατ .Ἠ στις πυρηνικες δοκιμες της Βορειου Κορεας.. Αυτες ειναι καλες βομβες, καραμελες...Το ιδιο και οι βαλιστικοι πυραυλοι του Ιραν... Ἠ Οι ατομικες βομβες που ετοιμαζοιν οι ισλαμιστες με τα γενεια και τα τουρμπανια τσο Ιραν..
Διοτι οἱ πρασινοι ψευδο-οικολόγοι ἐνω παρουσιαζουν τις ΗΠΑ ( ως κι αν η Κινα ήη Ρωσια δεν εκπεμπουν ρυπους) , δηλαδή τον καπιταλισμο εν τη ουσιᾳ ως τόν υπερτατο ενοχο γιά τήν καταστροφή τοῦ περιβάλλοντος, ἔχουν βουλώσει τό στόματουςγιά τίς ἑκατοντάδεςὑποβρυχίωνσοβιετικῆς κατασκευήςἐξοπλισμένωνμέἀτομικέςκεφαλές,πούοιΡῶσσοιβούλιαξανσυλλήβδην στήν θάλασσα τοῦBarent. Ἤ τηροῦν σιγήν ἰχθύος γιά τάἐρείπιατῶν πυρηνικῶν ἐργοστασίων στίς τέως κομμουνιστικές επαρχίες.
Με αφορμη ένα υμνωδες κειμενο του Ριζοσπαστη, βασικως γνωστου για την αστεγνωτη διψα του για την»αληθεια» και την αντικειμενικη ενημερωσι τοσο φανερη ανα το πανελληνιο, οπου δια εκατομμυριοστη ισως φορα μας θυμιζει τον αλήστου μνημης κατ’επιφασιν και φαντασιαν αποκαλουμενον Δημοκρατικο στρατον ελλαδας (ΔΣΕ )να θυμισουμε και να επαναλαβουμε ρησεις κομμουνιστων που υπηρξαν μελη εξεχοντα του λεγομενου Δ.Σ.Ε
1. Ο Λεωνίδας Κύρκος στις 3/12/2006 ( συνεντευξις στην καθημερινη) διευκρινίζει για το ΚΚΕ και τον ΔΣΕ
«...Και είδα ότι όλοι αυτοί, ας μην τους πω όλους, ήταν περιτρίμματα. Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι π.χ. αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο -τον είδα από κοντά και κατάλαβα τι γελοίος άνθρωπος ήταν- θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο που ήρθε από την Κρήτη, τον Βλαντά, ο οποίος ήταν για την εποχή εκείνη ένας ήρωας για τη νεολαία, γραμματέας της νεολαίας κ.τ.λ. Άνθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν. Κι όμως εκείνη την εποχή, σας επαναλαμβάνω, τους έβλεπα τους ανθρώπους αυτούς σαν γίγαντες.»
2. Ο Λεωνίδας Τζεφρώνης - γραμματεύς της ΕΠΟΝ Σπουδάζουσας του ΚΚΕ , μέλος του ΔΣΕ, γνωστός και από την μυθιστορηματική του απόδρασι από τις φυλακές των Βούρλων την 17η Ιουλίου 1955 - αφηγείται στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου, ‘’Μαρτυρίες για τον εμφύλιο και την Ελληνική αριστερά’.
«...Έγραψα κάποτε σ’ ένα άρθρο μου στην Αυγή ότι ευτυχώς που δεν νικήσαμε τον Δεκέμβριο και ευτυχώς που ηττηθήκαμε και στον Εμφύλιο. Γιατί αν νικούσαμε και δημιουργούσαμε εδώ στην Ελλάδα τη λεγόμενη λαϊκή δημοκρατία σήμερα θα είμαστε χειρότερα απ’ ότι είναι οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι, και οι Αλβανοί..»
3. Ο Στέλιος Γιατρουδάκης στο ίδιο βιβλίο (σελίς 540), έτερος ομοϊδεάτης αντάρτης του ΔΣΕ στη «διμοιρία καταστροφών» εν συνεχεία , «πολιτικός επίτροπος Αθήνας», εκπαιδευθείς στη «Σχολή Πολιτικών Επιτρόπων» του ΚΚΕ στο Βίτσι, απαντά ως εξής. «..Τι θα κάναμε αν κερδίζαμε? …δεν είναι καθόλου δύσκολο να απαντηθεί. Μπορούμε να πούμε , χωρίς ενδοιασμούς , ότι θα φτιάχναμε ένα καθεστώς παρόμοιο μ’ εκείνα που δημιουργήθησαν σε όλες τις νεοσύστατες λαϊκές δημοκρατίες της Ανατολικής Ευρώπης μετά τον τερματισμό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν μάλιστα οι ηγεσίες του ΚΚΕ ήταν πάντοτε εξαρτημένες από το κράτος και το κόμμα ‘’οδηγό’’ ». Ενώ εξ’ισου ειλικρινής και αποκαλυπτικός,
4.Ο Πάνος Δημητρίου, πρόσφυγας στη Τασκένδη, υπεύθυνος του ιδεολογικού τομέως του ΚΚΕ, καταμαρτυρεί (σελίς 473,474) «..Το ΚΚΕ είχε περιέλθει σε μια κατάστασι πλήρους εξάρτησης. Τίποτα δεν γινόταν εάν δεν υπήρχε η έγκριση των Σοβιετικών....Από τότε χάθηκε κάθε αυτοτέλεια. Κι αυτό φάνηκε πολύ καθαρότερα με την ολομέλεια που αποφάσισε για το Μακεδονικό πρόβλημα, με την απόφαση για πλήρη αυτοδιάθεση μέχρι αποχώρησης της Μακεδονίας.»
5. Ο Τακης Λαζαριδης στο βιβλιο ομολογια του, «Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι» « ..Όλοι μας μέλη και στελέχη του ΚΚΕ έχουμε μερίδιο ευθύνη . Γιατί στη δράση τους οι ηγέτες του ΚΚΕ είχαν τη δική μας υποστήριξη και ανοχή χωρίς την οποίαν δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα.Μας εξέφραζαν και μας εκπροσωπούσαν.Είμαστε συνυπεύθυνοι για όλα.Για τα φοβερά εγκλήματα του Στάλιν. Για τις δίκες της Μόσχας και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως.Για τις εκτελέσεις μυριάδων ανθρώπων.Για το φοβερό ζυγό που επιβλήθηκε στο μεγάλο ρωσσικό λαό.Κai για τον βαρύτερο ακόμη ζυγό που επιβλήθηκε σε τόσες χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης...Κι είμαστε ειδικότερα συνυπεύθυνοι για τα δεινά που έπληξαν την πατρίδα μας και τόσο σημαντικά καθυστέρησαν την οικονομική και κοινωνική της πρόοδο. Για τον Δεκέμβρη και τον Εμφύλιο.Για το αδικοχαμένο αίμα των συντρόφων μας αλλά και των αντιπάλων μας. Για την Ελένη Γκατζογιάννη και τις άλλες μαρτυρικές μανάδες της Ηπείρου.Και για τις αδιάκοπες όσο ηλίθιες προσπάθειες μας να μετατρέψουμε την πατρίδα μας σε σοβιετικό προκτετοράτο..»
6. Ο Αγις Στίνας αρχειομαρξιστής, τροτσκιστης παλαιομέλος του ΚΚΕ ,δραπετης των φυλακών της Ακροναυπλιας τον Οκτωβριο του 1942, γνωστός θεωρητικός του αντιεξουσιαστικου χώρου, στο βιβλιο του «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ –ΟΠΛΑ» (εκδόσεις «Διεθνής Βιβλιοθήκη» ) αναφερεται στην δρασι του ΔΣΕ μεταξυ άλλων ως εξης:
«...Αλλά οι ‘‘πολεμικές επιχειρήσεις’’ για το ‘‘διώξιμο του κατακτητή’’ εκτελούνται από μικρές ομάδες και περιορίζονται σε δολοφονίες μεμονωμένων στρατιωτών ή αξιωματικών, σε παγίδες και ενέδρες εναντίον περιπόλων ή μικρών στρατιωτικών μονάδων και σε μερικά σαμποτάζ σε αφύλακτες σιδηροδρομικές γραμμές. Είναι γνωστό ότι οι αρχές κατοχής απαντούσαν σε κάθε μια από αυτές τις «επιχειρήσεις» με άγρια αντίποινα. Θύματα ήταν ο άμαχος πληθυσμός και οι κρατούμενοι στις φυλακές και στα στρατόπεδα και όχι εκείνοι που τα προκαλούσαν. Ο απολογισμός ήταν τρομακτικός σε βάρος του πληθυσμού, σε θύματα, καταστροφές χωριών κ.λπ. Για έναν γερμανό στρατιώτη, οι Γερμανοί σκότωναν 10 Έλληνες, για έναν αξιωματικό 100 και για συνταγματάρχες και στρατηγούς πάνω από 1000. Ίσως το ΕΑΜ, στον υπολογισμό των θυμάτων να λογάριαζε μόνον εκείνους που προκάλεσαν τα αντίποινα και όχι εκείνους που τα υποστήκαν, τον άμαχο πληθυσμό και τους ομήρους. Βέβαια, τα δικά τους θύματα ήταν πολύ λίγα ή ανύπαρκτα. Ύστερα από κάθε ‘‘πολεμική επιχείρηση’’ αυτοί έφευγαν στα βουνά και τον ηρωισμό τους τον πλήρωναν άλλοι. Και ακόμα είχαν κι ένα άλλο κέρδος. Όσοι αγρότες κατόρθωναν να διαφύγουν από τα μπλοκαρισμένα από τους Γερμανούς χωριά, κατέφευγαν στα βουνά και θέλανε δεν θέλανε εντάσσονταν στον ΕΛΑΣ. Στις πρώτες ‘‘πολεμικές επιχειρήσεις’’, ας πούμε ότι δεν περίμεναν τόσο άγρια αντίποινα. Αλλά την δεύτερη, την τρίτη, την δεκάτη, την εκατοστή; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήξεραν τί θα ακολουθούσε ύστερα από την επίθεση τους εναντίον στρατιωτών των αρχών κατοχής.... τα άγρια αντίποινα των αρχών κατοχής, μαζικές σφαγές αθώων, μαζικές εκτελέσεις ομήρων, μαζικές συλλήψεις, μαζικές αποστολές στη Γερμανία, απ' όπου πολλοί λίγοι γύριζαν ζωντανοί, εμπρησμοί χωριών, κ.λπ. Στις 27 Απρίλη 1944, σκοτώνουν στους Μολάους έναν γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του. Οι γερμανοί για αντίποινα εκτελούν 200 ομήρους και ένα στρατιωτικό απόσπασμα παίρνει εντολή να σκοτώνει όσους συναντά στο δρόμο από τους Μολάους στη Σπάρτη...»
Και στη«Σύνοψη των Γεγονότων» συμπληρώνει:«..Θα το ξαναγράψουμε και θα το ξαναπούμε. Σε έναν πόλεμο που κρατάει τρία χρόνια, κανείς από την πολιτική, στρατιωτική, πνευματική ηγεσία αυτού τον πολέμου, ούτε πιάστηκε ούτε εκτελέσθηκε ούτε σκοτώθηκε στη μάχη, ούτε τραυματίστηκε ούτε πέρασε από τα κρατητήρια της Μέρλιν. Όλοι είναι σώοι και υγιείς, ούτε μία γρατσουνιά στο πρόσωπο τους. Και είναι αυτοί που με πύρινα άρθρα, με απομνημονεύματα και αναμνήσεις προβάλλουν το έργο τους για εθνική εποποιία, Νέο '21 κ.λπ., και διεκδικούν δάφνες, παράσημα, και συντάξεις...Σήμερα όλοι όσοι δεν θέλουν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, τους άλλους και την ιστορία, ξέρουν ότι η «εθνική αντίσταση» σε τίποτε δεν συνετέλεσε ούτε στην απελευθέρωση της χώρας ούτε στην τελική νίκη των συμμάχων ούτε και μπόρεσε να επηρεάσει το ηθικό και την πολεμική ικανότητα του στρατού κατοχής..» )
7. Άφησα για το τέλος τον υιό Ν.Μπελογιάννη.
"..H θυσία τους, όταν την βλέπεις εκ των υστέρων, ήταν τόσο μή δικαιολογημένη... Δεν θέλανε ποτέ να φανταστούνε ότι είχε επικρατήσει του Xίτλερ ένα τέρας"( ο Σταλιν) ίδιο με αυτόν…
Γι' αυτό το τερατούργημα θυσιάστηκαν; Για ένα πράγμα που αποδείχτηκε η μεγαλύτερη απάτη του 20 ου αιώνα; Αυτό ήτανε. Ο υπαρκτός ( Σοσιαλισμός) ήταν η μεγαλύτερη απάτη του 20ου αιώνα ( Συνέντευξις στην Athens' Voice της 13/9/2007)
Και διερωτωμαι..
Μετα από τοσα χρονια, τοσους νεκρους αταφους σε νταμαρια σε πηγαδες, σε ασβεσταδικα που ακομα κατά καιρους ανακαλυπτονται δεμενοι πισθαγγονα με συρματοσχοινα, αλυτρωτες πονεμενες ψυχες που ζητουν δικαιωσι, η εντοπια θυγατρικη παραμαγαζο, το λεγομενο «ΚΚΕ», μιας εποχης που εκλεισε καταδικαστηκε από την ιστορια την αληθεια , την συνειδησι του Ελληνικου λαου, εξακολοθει εδώ στην νέο-ελληνικη Ελλαδα να βυσσοδομει, να βεβηλωνει να συλιζει την μνημη και τους νεκρους .
Ιασων
Υ.γ
Με την πολυλογια μου, συγχωρεσατε μοι τον αθλιο, δεν σας ανεφερα τι γραφει ο Ριζοσπαστης
«Οι ιμπεριαλιστές, η αστική τάξη και τα κόμματά τους στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες, δε θα καταφέρουν με ψέματα να ξαναγράψουν την ιστορία που γράφτηκε με τις θυσίες και το αίμα εκατομμυρίων κομμουνιστών και αγωνιστών ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Ούτε μπορεί να σβήσει την τεράστια προσφορά της Σοβιετικής Ενωσης και του Κόκκινου Στρατού που τσάκισαν το φασισμό και το ναζισμό στην Ευρώπη.
Δεν πρόκειται ο λαός να ξεχάσει το ΚΚΕ που με τον ΕΛΑΣ, το ΕΑΜ, μαζί με χιλιάδες αγωνιστές νίκησαν το φασισμό στην Ελλάδα και πολέμησαν τους Αγγλους και Αμερικάνους ιμπεριαλιστές το Δεκέμβρη του '44 και με το Δημοκρατικό Στρατό μετέπειτα. Σήμερα η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι, η νεολαία ανεξάρτητα από το βαθμό συμφωνίας με το ΚΚΕ, πρέπει να δώσουν αποφασιστική απάντηση στον αντικομμουνισμό και τους φορείς του, γιατί αποτελούν προάγγελο γενικότερων αντιλαϊκών επιθέσεων.
Ο μόνος δρόμος είναι η σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Μια ισχυρή απάντηση θα είναι η μαζική συμμετοχή στην εκδήλωση της Κυριακής στο μαρτυρικό και ηρωικό Γράμμο».
«Οι κομμουνιστικές χώρες θα επενέβαιναν οπουδήποτε εχθρικές προς τον σοσιαλισμό δυνάμεις προσπαθούσαν να αναστρέψουν την εξέλιξη μιας σοσιαλιστικής χώρας». Στη διάρκεια του σκληρού ανταγωνισμού με τη Δύση, το Κρεμλίνο δεν θα ανεχόταν καμία προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης και αυτονόμησης χωρών που ανήκαν στη δική του σφαίρα επιρροής. ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ: Η ήττα του «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο»
Η Άνοιξη της Πράγας υπήρξε από τα πιο σημαντικά γεγονότα του 1968, μιας χρονιάς - ορόσημο για τον αιώνα που πέρασε. Πρόκειται για την προσπάθεια του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ και του Κ.Κ. της Τσεχοσλοβακίας προς τη φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος ή, κατά άλλους, για την αντεπανάσταση που ήταν ο συνήθης κίνδυνος για τις πρώην σοσιαλιστικές δημοκρατίες.
Πάνω απ’ όλα όμως, ήταν ένα κοινωνικό πείραμα, ένα κρας - τεστ με μεγάλη σημασία για το μέλλον του σοσιαλισμού, καθώς αποτέλεσε ένα παράδειγμα του πώς, δίνοντας στον λαό λίγη παραπάνω ελευθερία, μπορείς να δημιουργήσεις μια έκρηξη συμμετοχής και εκδημοκρατισμού. Αυτή η εξέγερση που έλαβε χώρα στην Τσεχοσλοβακία ήταν ενδεικτική των πιέσεων που είχαν συσσωρευτεί στο κομμουνιστικό μπλοκ και ανησύχησε τους μηχανισμούς εξουσίας του Κρεμλίνου, το οποίο έσπευσε να την καταστείλει.
Τα αίτια
Λίγα χρόνια νωρίτερα, στις αρχές του 1960, η Τσεχοσλοβακία βρέθηκε σε οικονομική κρίση, που με τη σειρά της πυροδότησε και μια κοινωνική. Η σταλινικού τύπου ηγεσία του Κ.Κ. είχε βρεθεί σε αδιέξοδο αδυνατώντας να διαχειριστεί τα τρέχοντα προβλήματα του τόπου, ενώ έδειχνε ανίκανη στα μάτια του λαού αλλά και της πνευματικής ελίτ της χώρας.
Η αρχή έγινε στο Οικονομικό Ινστιτούτο της Ακαδημίας Επιστημών, όπου πολλοί διακεκριμένοι κοινωνικοί επιστήμονες, με πρώτο τον Ότα Σικ, απαίτησαν ουσιαστικές αλλαγές στο οικονομικοκοινωνικό σύστημα. Ο Σικ ήταν τολμηρός στα αιτήματά του: πρότεινε να επιτραπούν ιδιωτικές κοινοπραξίες, να πάψει ο κρατικός καθορισμός των τιμών και να γίνει η οικονομία περισσότερο δυτικού τύπου. Οι απόψεις του ονομάστηκαν Τρίτος Δρόμος, ορολογία που χρησιμοποιήθηκε αργότερα στη χώρα μας και από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Οι διαφορετικές φωνές που είχαν αρχίσει να ακούγονται στην Τσεχοσλοβακία, έδωσαν τη σκυτάλη στους λογοτέχνες της χώρας, με τον Μίλαν Κούντερα να απαιτεί «να επιστραφεί στη λογοτεχνία η ποιότητα και η αξιοπρέπειά της». Οι συγγραφείς έθεσαν το ζήτημα της αναγνώρισης του Κάφκα, ενώ η «Λογοτεχνική Εφημερίδα» αποτέλεσε το φόρουμ στο οποίο εκδηλώνονταν οι ιδεολογικές διαφορές.
Η εφημερίδα δέχτηκε πιέσεις από το Κ.Κ., αλλά η δυναμική που είχε αναπτυχθεί στους κόλπους της αποδείχτηκε πολύ ισχυρή. Το 1967 προχώρησε σε δριμεία κριτική κατά του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας, με αποτέλεσμα αμέσως μετά να ακολουθήσει ο διωγμός των συντακτών της, με κάποιους από αυτούς να εκφοβίζονται και άλλοι να αντικαθίστανται, ενώ η «Πράβντα» δεν τους θεωρούσε τίποτα περισσότερο από «μια χούφτα αναρχικούς συγγραφείς».
Η φλόγα όμως είχε ανάψει για τα καλά, και τον Οκτώβριο του 1967 εκδηλώθηκαν μεγάλες φοιτητικές διαμαρτυρίες, οι οποίες όμως καταπνίγηκαν εν τη γενέσει τους.
Ο γενικός γραμματέας Αντονίν Νοβότνι βρισκόταν σε δύσκολη θέση καθώς από τη μια τα εσωτερικά προβλήματα πολλαπλασιάζονταν και από την άλλη η Μόσχα του είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν θα τον βοηθούσε σε αυτή τη φάση. Τότε υπήρξε μια αλλαγή που θα σήμαινε πολλά για την εξέλιξη των πραγμάτων: στις 4 Ιανουαρίου 1968 πρώτος γραμματέας αναλαμβάνει ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ.
Η αλλαγή
Ο Ντούμπτσεκ ήταν αποφασισμένος να προωθήσει κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, με ένα πρόγραμμα που ονόμαζε «σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο». Όμως εκτός από πρόγραμμα ο «σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο» αποδείχτηκε ότι ήταν και ένα λαϊκό αίτημα, με αποτέλεσμα η εφαρμογή του να απελευθερώσει περισσότερες αντιδράσεις από όσες μπορούσε να απορροφήσει. Η πρόκληση που είχε να αντιμετωπίσει ήταν να ισορροπήσει τις επιθυμίες των διαφόρων κοινωνικών ομάδων, δηλαδή της φιλοσοβιετικής παράταξης, της πνευματικής ελίτ, των εργατών και των φοιτητών.
Τον Φεβρουάριο του 1968 αποφασίζει να άρει εν μέρει τη λογοκρισία στον Τύπο, πράγμα που οδήγησε σε μια αναμενόμενη άνθιση των ΜΜΕ, ενώ στις 23 Μαρτίου εισάγεται η πλήρης ελευθερία έκφρασης στον Τύπο και στις Τέχνες. Ένα δείγμα του αποτελέσματος αυτών των προσπαθειών ήταν το «Μανιφέστο των 2.000 λέξεων», ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 1968, υπογεγραμμένο από 70 επιφανείς ανθρώπους της χώρας, όπως καλλιτέχνες, αθλητές και άλλους, που έκαναν σκληρή κριτική στην ανικανότητα και διαφθορά του παλαιού συστήματος και καλούσαν τους πολίτες να πάρουν ενεργά μέρος στα δρώμενα.
Παράλληλα οι συνεχείς εσωκομματικές συζητήσεις οδηγούν στην για πρώτη φορά ψήφιση των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος με μυστική ψηφοφορία, ενώ αντικαθίστανται στελέχη της σταλινικής περιόδου.
Το «Μανιφέστο» προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, και ιδίως στην Ανατολική Γερμανία που ανησυχούσε μήπως η αποσταθεροποίηση περάσει τα σύνορα και επεκταθεί. Οι εξελίξεις στην Τσεχοσλοβακία ξέφευγαν από την αποσταλινοποίηση που υπήρχε σε όλο το ανατολικό μπλοκ και έπαιρναν μορφή χιονοστιβάδας, παρά τις εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις.
Αποκαταστάθηκαν μέλη του Κόμματος που είχαν διαγραφεί παλαιότερα, σχεδιαζόταν η ελεύθερη διακίνηση πολιτών στο εξωτερικό, ενώ οι τοίχοι στους δρόμους της Πράγας ήταν γεμάτοι με συνθήματα όπως «Δημοκρατία με κάθε κόστος».
Ο Ντούμπτσεκ στις 5 Απριλίου θέτει σε εφαρμογή το Πρόγραμμα Δράσης του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα, οι στόχοι της πολιτικής του θα ήταν η ελεύθερη διακίνηση πληροφοριών και ιδεών, η αναδιάρθρωση της οικονομίας με έμφαση στα καταναλωτικά αγαθά και ένας νέος ρόλος για το Κ.Κ. Όμως η κοινωνία είχε ήδη προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα και απαιτούσε ακόμα περισσότερα. Στον Τύπο και στις συζητήσεις ακούγονταν πλέον αντισοβιετικές φωνές και αιτήματα για τη δημιουργία άλλων κομμάτων. Ο Ντούμπτσεκ από την αρχή είχε προσπαθήσει να βρει τη μέση οδό ανάμεσα στους ριζοσπαστικούς και τους συντηρητικούς, αλλά πλέον ήταν δύσκολο να κρατήσει τον λαό πιστό στο Κόμμα. Είχε ελευθερώσει καταπιεσμένες φωνές που δεν θα σιωπούσαν.
Η αντίδραση Οι απότομες και «επικίνδυνες» αλλαγές του Ντούμπτσεκ προβλημάτισαν το Κρεμλίνο και τους δορυφόρους του, μια και φοβήθηκαν μήπως αποτελέσει παράδειγμα για εκδήλωση παρόμοιων τάσεων και σε άλλες σοσιαλιστικές δημοκρατίες. Στις 23 Μαρτίου του 1968 στη Δρέσδη συνεδρίασαν εκτάκτως οι εκπρόσωποι των ΕΣΣΔ, Βουλγαρίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας και Αν. Γερμανίας (οι «πέντε» του Συμφώνου της Βαρσοβίας δηλαδή) σχετικά με το ζήτημα της Τσεχοσλοβακίας.
Εκεί οι σοβιετικοί διατύπωσαν την πρώτη έντονη αντίθεσή τους για τις εξελίξεις στην Τσεχοσλοβακία, ενώ συζητήθηκε και η προοπτική ανατροπής του Ντούμπτσεκ. Τον ίδιο μήνα, έγινε και μια αντίστοιχη συνάντηση στη Σόφια, με τη συμμετοχή της Τσεχοσλοβακίας αυτή τη φορά, στην οποία ο τσέχος ηγέτης προσπάθησε να καθησυχάσει τους εταίρους του υποστηρίζοντας ότι οι μεταρρυθμίσεις ήταν ελεγχόμενες.
Η μυστική συνάντηση της Δρέσδης επαναλήφθηκε δύο φορές στους επόμενους μήνες, με τις πιέσεις προς τον Ντούμπτσεκ να εντείνονται και με τη στρατιωτική επέμβαση να διαφαίνεται ήδη από την άνοιξη. Στις 3 Αυγούστου σε συνάντηση των «πέντε» με τους εκπροσώπους της Τσεχοσλοβακίας εκδόθηκαν ανακοινώσεις που φαινομενικά αποκλιμάκωναν την κρίση, αλλά στο παρασκήνιο οι οπαδοί του παραδοσιακού modus operandi είχαν ήδη συνεννοηθεί με το Κρεμλίνο σχετικά με όσα θα ακολουθούσαν.
Έπειτα από χρόνια, η κυβέρνηση της Ρωσίας δημοσίευσε κείμενο που είχαν στείλει στους σοβιετικούς οι αντίπαλοι των μεταρρυθμίσεων ζητώντας τους να επέμβουν ώστε να αντιμετωπίσουν τον «άμεσο κίνδυνο αντεπανάστασης».
Στις 11 το βράδυ της 21ης Αυγούστου ξεκίνησε η επιχείρηση «Δούναβης». Στρατιωτικές δυνάμεις της Βουλγαρίας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της ΕΣΣΔ προελαύνουν στα εδάφη της Τσεχοσλοβακίας, ενώ ταυτόχρονα οι άνδρες και τα άρματα μάχης που προσγειώνονταν στο αεροδρόμιο της Πράγας σύντομα θα αποκτούσαν τον έλεγχο των κομβικών σημείων της χώρας, δίνοντας τέλος στην Άνοιξη της Πράγας.
Ο Ντούμπτσεκ, σε μια προσπάθεια ακόμα και τότε να αθωώσει τους σοβιετικούς, θα πει αργότερα για εκείνη την ημέρα, παρουσιάζοντας το ζήτημα σαν μια εσωτερική αντεπανάσταση: «Την αυγή, μέλη της Κρατικής Ασφάλειας, και επιμένω της δικής μας Κρατικής Ασφάλειας, ήρθαν στο γραφείο μου. Με συνέλαβαν και μου ανήγγειλαν ότι σε δύο ώρες θα αποφασιζόταν τι θα γινόταν με μένα. Το μνημονεύω αυτό, μόνο και μόνο γιατί δεν θέλω να φορτώνουμε όλες τις κατηγορίες στους συμμάχους μας».
Ο μετέπειτα έλληνας πρέσβης στην Πράγα Α.Κ. Αργυρόπουλος περιγράφει τα γεγονότα ως εξής:«Ο αιφνιδιασμός υπήρξε πλήρης. Ο τσεχοσλοβακικός στρατός εις ουδέν σημείον αντέστη. Τριάκοντα τρεις πολίται εφονεύθησαν και τριακόσιοι πεντήκοντα ετραυματίσθησαν. Πρόκειται όμως ουχί περί στρατιωτών, αλλά περί νέων ως επί το πλείστον, οίτινες προέβαλον παθητικήν αντίστασιν, εν τη ελπίδι όπως παρεμποδίσουν την προέλασιν των σοβιετικών μηχανοκινήτων».
Ο αποκαθηλωθείς ηγέτης θα συλληφθεί και θα μεταφερθεί μαζί με άλλους στη Μόσχα, ώστε να «πειστούν» να αλλάξουν θέσεις. Προσθέτει ο Αργυρόπουλος πως «οι ηγέται της φιλελευθέρας παρατάξεως προσεκομίζοντο υπό φρουρών εις τας συνεδριάσεις και μετά το πέρας αυτών ενεκλείοντο έκαστος εις χωριστόν δωμάτιον».Ο Ντούμπτσεκ αναγκάστηκε τελικά να αφήσει την εξουσία, την οποία ανέλαβε τελικά ο «πιστός» της Μόσχας Γκουστάβ Χούζακ.
Η πλειονότητα του λαού αρνήθηκε από την αρχή να αναγνωρίσει τον Χούζακ, εναντιώθηκε στην εξωτερική επέμβαση, και αυτή τη φορά στους τοίχους της Πράγας έβλεπε κανείς συνθήματα όπως «Ξύπνα Λένιν, ο Μπρέζνιεφ τρελάθηκε!». Οργανώθηκε συνέδριο του Κ.Κ. στο οποίο διαδήλωσαν την υποστήριξή τους στον ανατραπέντα ηγέτη, ενώ προσπάθησαν να εμποδίσουν τους εισβολείς με παραπλανητικές ενέργειες, αλλά απέτυχαν λόγω έλλειψης επαρκών μέσων. Η Άνοιξη της Πράγας κράτησε μόλις 8 μήνες και η καταστολή της οδήγησε στον θάνατο 98 τσεχοσλοβάκους και 50 σοβιετικούς στρατιώτες.
Ο επίλογος Ο επίλογος ήρθε με το Πρωτόκολλο της Μόσχας στις 26 Αυγούστου, όπου επανήλθε η λογοκρισία, εκκαθαρίστηκαν οι μεταρρυθμιστές από το Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας, ενώ τα ξένα στρατεύματα θα παρέμεναν εκεί μέχρι νεωτέρας. Τέλος οι ολομέλειες των Απριλίου - Μαΐου του 1969 κατάργησαν όλες τις «Ανοιξιάτικες» μεταρρυθμίσεις.
Ο ίδιος ο Μπρέζνιεφ δήλωσε ξεκάθαρα όταν όλα είχαν τελειώσει: «Οι κομμουνιστικές χώρες θα επενέβαιναν οπουδήποτε εχθρικές προς τον σοσιαλισμό δυνάμεις προσπαθούσαν να αναστρέψουν την εξέλιξη μιας σοσιαλιστικής χώρας». Στη διάρκεια του σκληρού ανταγωνισμού με τη Δύση, το Κρεμλίνο δεν θα ανεχόταν καμία προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης και αυτονόμησης χωρών που ανήκαν στη δική του σφαίρα επιρροής.
Είναι όμως γεγονός ότι ανάλογα αποτελέσματα προκλήθηκαν δύο δεκαετίες αργότερα όταν ο Γκορμπατσόφ επιχείρησε την Περεστρόικα. Όταν ρώτησαν εκπρόσωπο του Γκορμπατσόφ για τη διαφορά μεταξύ του δικού του πειράματος και του προγράμματος του Ντουμπτσεκ, η απάντηση ήταν: «Δεκαεννέα χρόνια».
Τις τελευταίες ημέρες ο γνωστός διανοητής Τάκης Φωτόπουλος, δέχτηκε μιαν απαράδεκτη φασίζουσα επίθεση από ορισμένα ΜΜΕ της Σύρου επειδή άσκησε δημόσια κριτική για κάποια –κατά την γνώμη του- «κακώς κείμενα» της νήσου. Γράφτηκαν πολλά:
«…δεν νομίζουμε ότι θα υποδείξει ή θα καθορίσει ποιο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης πρέπει ν' ακολουθήσει η Σύρος…»
«…Δεν έχει ανάγκη από τέτοιους "προστάτες" η Σύρος»
«…Κι όμως, ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται ακόμη στο νησί, κάνει τις διακοπές του κι εμείς τον ανεχόμαστε»
«Να φύγετε... Να πάτε αλλού», «κάντε μας την χάρη και γυρίστε πίσω στο χωριό σας»
Και όμως το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Σύρου αποτελείται από πρόσφυγες, μέτοικους, ανθρώπους φιλελεύθερους, που δεν χρησιμοποιούν κατά την περίσταση την καταγωγή ή την εντοπιότητά τους. Γιατί γνωρίζουν ότι η εντοπιότητα δεν είναι προσόν και δεν δίνει περισσότερα δικαιώματα σε κανένα. Αντίθετα σ' αυτούς τους διαχωρισμούς ελλοχεύουν οι κοινωνικές διακρίσεις και ο ρατσισμός.
ΚΟΙΝΗΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Αναφορικά με το θέμα που προέκυψε από την αρθρογραφία τού διεθνώς γνωστού πολιτικού φιλοσόφου κ. Τάκη Φωτόπουλου σχετικά με την τουριστική ανάπτυξη, καθώς και με τις επώνυμες ή ανώνυμες απαντήσεις και σχόλια στον τοπικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο της Σύρου, θα θέλαμε, προκειμένου να συμβάλουμε σε ένα πραγματικό διάλογο στην τοπική κοινωνία, να καταθέσουμε τα ακόλουθα :
1) Έχει αναφαίρετο δικαίωμα ο κάθε πολίτης να εκφράσει τις απόψεις του για ένα ζήτημα (της τουριστικής ανάπτυξης στην προκειμένη περίπτωση), τόσο σε επίπεδο τοπικό όσο και σε επίπεδο της χώρας. Ακόμα περισσότερο έχει αυτό το δικαίωμα ένας πολίτης που είναι γνώστης των πραγμάτων του νησιού. Ένας πολίτης που, από τα γραφόμενά του μπορούμε να συμπεράνουμε ότι, και το αγαπά και νοιάζεται-αγωνιά γι’ αυτό και την πορεία του.
2) Ο κ. Φωτόπουλος στα κείμενα-αναλύσεις του περί τουριστικής ανάπτυξης και αναφερόμενος στο παράδειγμα της Σύρου, αφού αυτό το γνωρίζει και από κοντά, έγραψε για ορισμένα από τα καλά που, κατά τη γνώμη του, έχει η Σύρος αλλά και για ορισμένα από τα κακώς κείμενα του νησιού, πάλι κατά τη γνώμη του. Για τα κακώς κείμενα της Σύρου, τα τοπικά ΜΜΕ της Σύρου δημοσιεύουν, σχεδόν καθημερινά, ρεπορτάζ, καταγγελίες συμβούλων της τοπικής αυτοδιοίκησης και φορέων, επιστολές διαμαρτυρίας πολιτών, κατοίκων ή επισκεπτών του νησιού και για πολύ περισσότερα απ’ όσα ανέφερε ο κ. Φωτόπουλος, τα οποία κάποιες φορές, μάλιστα, γίνονται και ρεπορτάζ στις αθηναϊκές εφημερίδες. Δυσφημούν, λοιπόν, όλοι αυτοί, το νησί ; Μάλλον, όχι. Ένας τόπος δυσφημείται από αυτά τα ίδια τα κακώς κείμενά του και όχι από τη δημοσιοποίησή τους. Δημοσιοποίηση που γίνεται με σκοπό πάντα την εξάλειψη των κακώς κειμένων, την επίλυση προβλημάτων ή βελτίωση καταστάσεων και πραγμάτων. Είναι επομένως, τουλάχιστον, άδικο να καταλογίζεται στον κ. Φωτόπουλο η δυσφήμηση του νησιού.
3) Είναι επικίνδυνο για το δημόσιο διάλογο και την κοινωνία, στην εφημερίδα “ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ” και σε άλλα τοπικά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης της Σύρου, αντί τεκμηριωμένων απαντήσεων, να δίνονται απαντήσεις και να γίνονται σχόλια του τύπου «…δεν νομίζουμε ότι θα υποδείξει ή θα καθορίσει ποιο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης πρέπει ν' ακολουθήσει η Σύρος…»ή«…Δεν έχει ανάγκη από τέτοιους "προστάτες" η Σύρος»ή«…Κι όμως, ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται ακόμη στο νησί, κάνει τις διακοπές του κι εμείς τον ανεχόμαστε» ή«…Κι όπως λέει μια πετυχημένη διαφήμιση "Να φύγετε...Να πάτε αλλού"» ή «κάντε μας την χάρη και γυρίστε πίσω στο χωριό σας»και άλλα αναλόγου ή και χειρότερου ύφους. Επικίνδυνο γιατί έτσι, αφενός δεν μπορεί να γίνει διάλογος, αφετέρου φαίνεται να καλλιεργείται, ανησυχητικά πλέον, ένα κλίμα κυνηγιού μαγισσών και αποδιοπομπαίων τράγων έως εκφοβισμού και απειλών. Επικίνδυνο, επίσης, γιατί φαίνεται να διαχέεται στην τοπική κοινωνία της Σύρου η επικίνδυνη ολοκληρωτική νοοτροπία ότι όποιος διαφωνεί με τα τεκταινόμενα στο νησί, όποιος έχει διαφορετικές απόψεις και ιδέες που ενοχλούν, γίνεται στόχος, δεν είναι δεκτός στο νησί και πρέπει να φύγει είτε με το καλό είτε με το άγριο, με πολύ πιθανά ανεξέλεγκτα αποτελέσματα. Για παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί, χωρίς να θέλουμε να κάνουμε αυθαίρετους συμψηφισμούς, ο ξυλοδαρμός νεαρών πολιτικής νεολαίας της Αριστεράς, που έκαναν την ετήσια κατασκήνωσή τους σε κάμπινγκ του Γαλησσά, με λοστούς, αλυσίδες και πτυσσόμενα γκλομπς από ομάδα 25 περίπου Συριανών νέων και για ασήμαντη, μάλιστα, αφορμή (ένα αρκετά ανησυχητικό γεγονός που, μάλλον, δεν έτυχε της δέουσας προσοχής και πέρασε χωρίς σχόλια από την τοπική κοινωνία, παρόλο που είναι και ένα άκρως δυσφημιστικό γεγονός για το νησί).
4) Κατά τη γνώμη μας, δεν υπάρχουν προνομιακοί εκφραστές της τοπικής κοινωνίας και η Σύρος δε μπορεί να ταυτίζεται αυθαίρετα με τα οικονομικά συμφέροντα μιας μικρής ομάδας επιχειρηματιών ή τοπικών παραγόντων, οι οποίοι σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν την εργαζόμενη πλειοψηφία ή τη νεολαία. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της νεολαίας, οι «σημερινοί υποτιθέμενοι εκφραστές της» θα πρέπει να γνωρίζουν ότι τα προβλήματα της νεολαίας δεν αρχίζουν και δεν τελειώνουν στο ζήτημα του ωραρίου λειτουργίας των νυκτερινών κέντρων. Όταν η νεολαία του νησιού βρισκόταν στους δρόμους, διεκδικώντας το δικαίωμά της στη μόρφωση και στην ίδια τη ζωή, οι «σημερινοί αντιπρόσωποί» της σιωπούσαν ένοχα ή έβλεπαν με όρους ανοικτής εναντίωσης τον αγώνα της. Η νεανική ανεργία και η ελαστική απασχόληση, σε μια περιοχή με εποχιακή μόνο δημιουργία απασχόλησης λόγω τουρισμού και, μάλιστα, συχνά χωρίς στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, θα έπρεπε να αποτελέσουν το πραγματικό αντικείμενο της δημόσιας συζήτησης στο νησί σε σχέση με τους νέους και όχι η ανάγκη των επιχειρηματιών για παράταση της λειτουργίας των νυκτερινών τους καταστημάτων. Σε κάθε περίπτωση, η νεολαία έχει τις δικές της συλλογικότητες για να εκφραστεί και δε χρειάζεται μεσάζοντες. Το «νεανικό» δεν εξαντλείται στα κέφια μιας εμπορευματοποιημένης διασκέδασης, που αποτελεί, άλλωστε, το ιδανικό συμπλήρωμα σε μια ζωή χωρίς δικαίωμα στο όνειρο. Η εντατικοποιημένη διασκέδαση είναι η άλλη όψη της ανεργίας και της εργασιακής υπερεκμετάλλευσης. Αν κάποιοι ονειρεύονται για τη Σύρο, μια μικρή Μύκονο, που θα βασιλεύει ο νόμος της νύκτας και των μπράβων θα πρέπει να το πουν ανοικτά και να μην χρησιμοποιούν ως προμετωπίδα τους τη νεολαία.
5) Τι είδους τουρισμό θέλουμε ; Θέλουμε «ήπιο» τουρισμό που να σέβεται το φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον του νησιού ή «άγρια τουριστική ανάπτυξη»; Θέλουμε τουρισμό στα πλαίσια της αειφόρου και βιώσιμης ανάπτυξης ή όχι ; Θέλουμε τον τουρισμό που σέβεται τον άνθρωπο, είτε αυτός είναι κάτοικος του νησιού είτε είναι επισκέπτης ή το μαζικό τουρισμό που ευνοεί τους λίγους εις βάρος της ποιότητας ζωής των πολλών; Θέλουμε ένα τουρισμό που να εξυπηρετεί τα στενά οικονομικά συμφέροντα λίγων ή να εξυπηρετεί ισόρροπα όλη την κοινωνία; Είναι πολλά τα ερωτήματα και πολύ περισσότερες οι απαντήσεις που μπορούν να δοθούν. Ένας δημόσιος διάλογος φαίνεται, λοιπόν, να είναι αναγκαίος πριν οδηγηθούμε σε αδιέξοδες ή ανεξέλεγκτες καταστάσεις (ήδη, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, φαίνεται να έχει αρχίσει ένας «πόλεμος» αλληλοσυγκρουόμενων επιχειρηματικών συμφερόντων στο νησί). Ένας διάλογος στην τοπική κοινωνία, στον οποίο, όμως, να μπορούν να συμβάλουν όλοι, κάτοικοι αλλά και φίλοι-επισκέπτες, ασχέτως αν έχουν ή όχι άμεση σχέση με τον τουρισμό, αφού ο τουρισμός επηρεάζει ποικιλοτρόπως όλη την κοινωνία.
Εμείς βλέπουμε τον τουρισμό από την οπτική του εργαζόμενου κόσμου. Τη στιγμή που γιγαντώνεται η βαριά τουριστική βιομηχανία, εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και της πολιτισμικής ιστορίας και κληρονομιάς ενός τόπου, οι ίδιοιοι εργαζόμενοι και η νεολαία δε μπορούν να πάνε διακοπές, λόγω της παρατεταμένης λιτότητας, της αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος και της ανεργίας. Οι διακοπές γίνονται ένα μακρινό άπιαστο όνειρο, στο οποίο όλο και λιγότεροι άνθρωποι έχουν πρόσβαση. Παράλληλα, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον τουρισμό βιώνουν τις χειρότερες μορφές ελαστικοποίησης της εργασίας, συχνά δουλεύοντας ακόμα και με συμβάσεις ημέρας, για να επιστρέψουν μετά την τουριστική περίοδο στην ανεργία και την εξαθλίωση. Στο βαθμό που ο τουρισμός από ένα κοινωνικό αγαθό για όλους, μετατρέπεται σε ένα ακριβό εμπόρευμα, που το εκμεταλλεύεται μια μικρή ομάδα ανθρώπων, θα γινόμαστε διαρκώς μάρτυρες αντι-κοινωνικών φαινόμενων που συχνά βρίσκονται στον αντίποδα των συμφερόντων και των μικρών οικογενειακών τουριστικών μονάδων, που βιώνουν και αυτές, όλο και περισσότερο, την πίεση του αγοραίου ανταγωνισμού. Αν η τουριστική ανάπτυξη αφεθεί στη δυναμική της αγοράς, θα μειώνεται διαρκώς ο αριθμός των τουριστών, θα χειροτερεύουν οι όροι απασχόλησης στον τουριστικό τομέα, θα κλείνουν οι μικρές οικογενειακές τουριστικές μονάδες και θα αλλοιώνεται ο φυσικός και πολιτισμικός πλούτος των ελληνικών νησιών.
Ένας σοβαρός διάλογος, λοιπόν, που θα επικεντρωθεί πάνω σε αυτούς τους άξονες, θα μπορέσει, πιστεύουμε έστω και τώρα, να σχεδιάσει στην πράξη, και όχι μόνο στα λόγια, έναν τουρισμό για το νησί, στα πλαίσια της αειφόρου και βιώσιμης ανάπτυξης, πουθα λαμβάνει βεβαίως υπόψη του τις ανάγκες και τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Αύγουστος 2009
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΣΤΟ Ν. ΚΥΚΛΑΔΩΝ
Ήπιατε ποτέ από ένα πλαστικό μπουκάλι και είδατε ένα τριγωνικό σύμβολο στον πάτο με έναν αριθμό μέσα;
Ξέρετε τι αντιπροσωπεύει ο αριθμός; Υποθέσατε ότι είναι για την ανακύκλωση; Λοιπόν κάνετε λάθος!!! Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΣΑΣ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΤΗ ΧΗΜΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ... 1) Πολυαιθυλένιο terephalate (PET) 2) Πολυαιθυλένιο υψηλής πυκνότητας (HDPE) 3) Πολυβινυλικό χλωρίδιο Unplasticised (UPVC) ή πλαστικοποιημένο πολυβινυλικό χλωρίδιο (PPVC) 4) Πολυαιθυλενίου χαμηλής πυκνότητας (LDPE) 5) Πολυπροπυλένιο (PP) 6) Πολυστυρόλιο (CP) ή εκτάσιμο πολυστυρόλιο (EPS) 7) Άλλο, συμπεριλαμβανομένου νάυλον και ακρυλικού
Αυτό που δεν σας (μας) λένε είναι ότι πολλά από τα χρησιμοποιούμενα πλαστικά είναι τοξικά και οι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν ένα πλαστικό μπορούν να περάσουν από το πλαστικό και στο τρόφιμο/ποτό. Σκεφτείτε το, πόσες φορές έχετε ή ένας φίλος σας είπε «δεν συμπαθώ αυτό, έχει γεύση σαν πλαστικό μπουκάλι...» ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΓΕΥΕΣΤΕ ΤΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ
ΤαΧΕΙΡΟΤΕΡΑ είναι τα Νο: 3, 6, και7!!! ΜΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣαν βρισκονται στον πάτο του μπουκαλιού!!!
Ελέγξτε αυτό το διάγραμμα που αναλύει το πλαστικό, τις χρήσεις και τη χημική παρασκευή του (βρίσκω το #7 λίγο τρομακτικό)
Σχέδιο απόδρασης από τις αρνητικές δημοσκοπήσεις, μέσω του αποκλεισμού από τα γαλάζια ψηφοδέλτια των λεγόμενων Βατοπεδινών βουλευτών και του Αριστοτέλη Παυλίδη, εξετάζει ο Πρωθυπουργός.
Παράλληλα, ο Κώστας Καραμανλής δέχεται εισηγήσεις να εκμεταλλευθεί για την κίνηση αυτήν το βήμα της ΔΕΘ, σε μια προσπάθεια να κλείσει τις μεγάλες πληγές που άνοιξαν για τη Ν.Δ. έναν χρόνο νωρίτερα από το ίδιο βήμα, όταν είχε καλύψει όλα τα γαλάζια στελέχη για όλα τα γαλάζια σκάνδαλα.
Σύμφωνα με υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη, η αποπομπή από τα ψηφοδέλτια όσων βουλευτών αντιμετωπίζονται ως «βαρίδια» για την κυβέρνηση συνδέεται και με τους εκλογικούς σχεδιασμούς του Μαξίμου, καθώς ο Πρωθυπουργός θα μπορούσε, όπως λένε, να χρησιμοποιήσει και τις έντονες αντιδράσεις των βουλευτών που έχουν «προγραφεί» για να δικαιολογήσει την επίσπευση των εκλογών. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, με την «ηρωική» κίνηση του Πρωθυπουργού, όπως τη χαρακτηρίζουν τα ίδια στελέχη, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να ανακόψει τη δημοσκοπική κατρακύλα και να ανατρέψει το εξαιρετικά αρνητικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί εναντίον της και για τα θέματα διαφάνειας.
«Σκληρή γραμμή» Οι ίδιες πηγές σημειώνουν ότι ο κ. Παυλίδης αποτελεί ήδη «ξένο σώμα» για τη Ν.Δ. και σημειώνουν ότι, παρά την εικόνα που είχε διαμορφωθεί περί «διάσωσης» των «Βατοπεδινών» μετά την επιστολή αποχώρησης του Θ. Ρουσόπουλου, το θέμα για τον Κων. Καραμανλή παρέμενε ανοικτό. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, οι δημοσκοπήσεις που επεξεργάζεται ο άτυπος σύμβουλος του Πρωθυπουργού, Ι. Λούλης, εξακολουθούν να δείχνουν ότι η βάση της Ν.Δ. είναι οργισμένη από τα γαλάζια σκάνδαλα, με αποκορύφωμα το Βατοπέδι, και προκρίνει τους αποκλεισμούς από τα ψηφοδέλτια.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο κ. Καραμανλής δέχεται εισηγήσεις να ακολουθήσει «σκληρή γραμμή» και να προχωρήσει σε καρατομήσεις βουλευτών, διαχωρίζοντας παράλληλα τη συντεταγμένη Ν.Δ. και τον ίδιο προσωπικά από τη δράση τους. Τα ίδια στελέχη εκτιμούν ότι «δεν είναι ξεκομμένη» από τους σχεδιασμούς του Μαξίμου η νέα παρέμβαση του γραμματέα της Ν.Δ. Ελ. Ζαγορίτη, ο οποίος τόνισε ότι «πρέπει να απομονωθούν» όσα στελέχη «πλήγωσαν την παράταξη».
Στο στόχαστρο του κυβερνητικού επιτελείου είναι προφανές ότι εκτός από τον κ. Παυλίδη, βρίσκονται και οι κ.κ. Βουλγαράκης, Δούκας, Μπασιάκος και Κοντός. Στενοί συνεργάτες του Πρωθυπουργού παραδέχονταν χθες ότι το θέμα των αποκλεισμών παραμένει ανοικτό, αλλά «θα κριθεί στην ώρα του». Και άφηναν να εννοηθεί ότι κάθε περίπτωση για συμμετοχή στα ψηφοδέλτια θα κριθεί ο καθένας ξεχωριστά- στέλνοντας, έτσι, ένα μήνυμα ότι ο κύκλος των καρατομήσεων μπορεί να διευρυνθεί με αντάρτες κ.ά., αλλά και ότι ορισμένοι από τους Βατοπεδινούς μπορεί να διασωθούν.
Θεωρείται δεδομένο ότι σε αυτήν τη φάση δεν μπορούν να υπάρξουν διαγραφές βουλευτών, καθώς αυτό θα οδηγούσε άμεσα σε πτώση της κυβέρνησης. Όπως λένε οι ίδιες πηγές, αυτό που εξετάζεται είναι να προαναγγείλει ο κ. Καραμανλής, άμεσα ή έμμεσα, από το βήμα της ΔΕΘ τους αποκλεισμούς, εξευμενίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη γαλάζια βάση και δίνοντας προεκλογικά επιχειρήματα στα κομματικά στελέχη για την «ηθική» του κόμματος. Σε μια τέτοια εξέλιξη, οι ίδιοι παράγοντες δεν αποκλείουν ορισμένοι από τους «μελλοθανάτους» βουλευτές να οδηγηθούν μόνοι τους σε παραίτηση, ενώ τόνιζαν ότι οι αντιδράσεις που ενδέχεται να υπάρξουν από την πλευρά τους μπορεί να γίνουν όπλα στην φαρέτρα του Πρωθυπουργού για την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Κυβερνητικοί παράγοντες, την ίδια ώρα, που θεωρούν «ειλημμένη» την απόφαση για αποκλεισμούς, εμφανίζουν τον Πρωθυπουργό να δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στο βήμα της ΔΕΘ και να θεωρεί ότι τα φετινά εγκαίνια μπορούν να αποτελέσουν μια «αφετηρία ανάκαμψης».
Νέες πιέσεις και εκρήξεις Το σήμα των καρατομήσεων που εκπέμπουν από Μαξίμου και Ρηγίλλης, έχει ως επακόλουθο να φουντώσουν εκ νέου οι φωνές γαλάζιων στελεχών που ζητούν «καθαρά» ψηφοδέλτια. «Έχει δίκιο ο Λευτέρης Ζαγορίτης που το λέει, πρέπει να απομονωθούν, δεν εκφράζουν την παράταξη, δεν εκφράζουν κανέναν μας», βρήκε την ευκαιρία να «ξεσπαθώσει» ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Γ. Βλάχος, ο οποίος ως γνωστόν εκλέγεται στην ίδια περιφέρεια (υπόλοιπο Αττικής) με τον κ. Δούκα, δίνοντας και διαστάσεις εσωκομματικού εμφυλίου στην αντιπαράθεση.
«Η παράταξη ασφαλώς δεν πρέπει να απολογείται για μεμονωμένες περιπτώσεις ανθρώπων που για διαφόρους λόγους βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα και δημιούργησαν προβλήματα», πρόσθεσε (στον Αθήνα 9.84), ενώ υπέρ των αποκλεισμών τάχθηκε εκ νέου και η κ. Κατερίνα Παπακώστα. «Λίγο πριν από τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης ο Πρωθυπουργός θα πάρει τις αποφάσεις του, γνωρίζει ποιες είναι οι απόψεις της κοινωνίας. Θα μετρήσει, θα ζυγίσει και εκείνος τελικά θα εκτιμήσει... Βεβαίως παίζει ρόλο πώς θα είναι διαρθρωμένα τα ψηφοδέλτια, αλλά αυτό την ώρα που πρέπει...», ανέφερε (στο Κανάλι 1) η βουλευτής της Β΄ Αθήνας.
Το κλίμα που διαμορφώνεται, εξάλλου, προκαλεί ήδη αντιδράσεις και από τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Ο κ. Δούκας έβαλε, εμμέσως πλην σαφώς, στο στόχαστρο τον κ. Ζαγορίτη, προτείνοντας («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία») να μειωθεί σε ένα ή δύο χρόνια η θητεία του γραμματέα της Ν.Δ., ενώ συνεργάτες του λένε ότι θα επανέλθει με ακόμη οξύτερες αντιδράσεις. Άλλοι ενδιαφερόμενοι βουλευτές, επίσης σε κατάσταση συναγερμού, αναμένουν να αποσαφηνιστεί η κατάσταση, προειδοποιώντας ότι οι αποκλεισμοί «θα στείλουν νερό στον μύλο του Καρατζαφέρη...».
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
να προαναγγείλει, άμεσα ή έμμεσα, από το βήμα της ΔΕΘ τους αποκλεισμούς, εξευμενίζοντας τη γαλάζια βάση
ΔΕΘ, ένα χρόνο μετά
Ο Αριστοτέλης Παυλίδης αποτελεί ήδη «ξένο σώμα» για τη Ν.Δ., αλλά στο στόχαστρο του κυβερνητικού επιτελείου είναι προφανές ότι εκτός από τον Δωδεκανήσιο βουλευτή βρίσκονται και οι Γιώργος Βουλγαράκης, Πέτρος Δούκας, Ευάγγελος Μπασιάκος και Αλέξανδρος Κοντός καθώς, παρά την εικόνα που είχε διαμορφωθεί περί «διάσωσης» των «Βατοπεδινών» μετά την επιστολή αποχώρησης του Θεόδωρου Ρουσόπουλου, το θέμα για τον Κώστα Καραμανλή παρέμενε ανοικτό. Ο Πρωθυπουργός δέχεται τώρα εισηγήσεις να ακολουθήσει «σκληρή γραμμή» στη ΔΕΘ και να προχωρήσει σε καρατομήσεις βουλευτών, διαχωρίζοντας παράλληλα τη συντεταγμένη Ν.Δ. και τον ίδιο προσωπικά από τη δράση τους.
Τορπίλη Μανώλη
ΤΟΡΠΙΛΗ στον σχεδιασμό του Μαξίμου για μια «ηρωική έξοδο» από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και την υπόθεση Παυλίδη, εξαπέλυσε ο βουλευτής Γιάννης Μανώλης, δηλώνοντας («Πρώτο Θέμα») ότι οι βουλευτές της Ν.Δ. «υποχρεώθηκαν να αθωώσουν» όσους εμπλέκονταν στα μεγάλα γαλάζια σκάνδαλα. Παράλληλα, έβαλε στο στόχαστρο και τον Πρωθυπουργό, λέγοντας ότι «εάν η Ν.Δ. χάσει στις εκλογές, θα τεθεί θέμα ηγεσίας».
Οι δηλώσεις Μανώλη προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του ΠΑΣΟΚ, που κατήγγειλε «επιχείρηση συγκάλυψης ευθυνών». «Είναι προφανές ότι προκύπτει μείζον θέμα ηθικής και πολιτικής τάξης για τον κ. Καραμανλή προσωπικά, αλλά και για τους επιτελείς του», τόνισε ο εκπρόσωπος Τύπου του Κινήματος, Γ. Παπακωνσταντίνου, ανοίγοντας έναν κύκλο αντιπαράθεσης με τους κ.κ. Ζαγορίτη και Αντώναρο που κατηγόρησαν την αξιωματική αντιπολίτευση ότι «επιλέγουν να μεταφέρουν στον δημόσιο διάλογο την παραπολιτική».
"Ο αριθμός αιτήσεων για συνταξιοδότηση Βουλγάρων εργαζομένων τριπλασιάστηκε απότομα τους τελευταίους μήνες, προκαλώντας την εύλογη απορία της αρμόδιας διεύθυνσης του ΙΚΑ. Το μυστήριο βεβαίως λύθηκε όταν οι υπάλληλοι ανέτρεξαν στους κοινοτικούς κανονισμούς απονομής συντάξεων. Οι Βούλγαροι και οι Ρουμάνοι, ως ισότιμα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν το δικαίωμα της ελεύθερης διέλευσης στην χώρα μας από την 1η Ιανουαρίου του 2009 και απολαμβάνουν τα ίδια εργασιακά και συνταξιοδοτικά προνόμια με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους πολίτες. Έτσι, ακόμα και με λίγους μήνες ασφάλισης στην Ελλάδα, ένας Βούλγαρος, ένας Ρουμάνος ή ένας Πολωνός που έχει δουλέψει 14-15 χρόνια στην πατρίδα του, μπορεί (στα 65 ο άντρας, στα 60 η γυναίκα) να πάρει την κατώτατη σύνταξη του ΙΚΑ, ύψους 486 ευρώ, όπως επίσης να κάνει και αίτηση για χορήγηση του ΕΚΑΣ, ύψους 230 ευρώ. Το ποσό θεωρείται αστρονομικό για τη Βουλγαρία, η οποία καταβάλλει συντάξεις-ψίχουλα, της τάξεως των 40 έως 130 ευρώ.
Αυτοί οι αλλοδαποί όμως ζουν στην Ελλάδα ή απλώς εισπράττουν τη σύνταξη από το ΙΚΑ και συνεχίζουν να διαμένουν στην φθηνή χώρα τους;
Τα μικροκυκλώματα πέριξ της Ομόνοιας, τα οποία εκμεταλλεύονταν πριν από λίγα χρόνια τους αλλοδαπούς για να τους βγάλουν την περιβόητη άδεια παραμονής και εργασίας (500 έως 1.800 ευρώ ήταν η ταρίφα για την άδεια), σπεύδουν τώρα να βγάλουν σύνταξη με το αζημίωτο…
Το σημαντικότερο κατόρθωμά τους είναι να ξεπεράσουν τα γρανάζια της γραφειοκρατίας που ταλαιπωρούν εξίσου και εμάς τους Έλληνες και να δηλώσουν ψεύτικη διεύθυνση κατοικίας εντός της ελληνικής επικράτειας, λαδώνοντας κάποιον πρόθυμο να δανείσει τη διεύθυνσή του, καθώς απαραίτητη προϋπόθεση για τη συνταξιοδότηση είναι ο αλλοδαπός να αποδείξει ότι διαμένει μόνιμα στην χώρα μας.
Έτσι, οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΙΚΑ συχνά διαπιστώνουν ότι σε πολλές περιπτώσεις αναφέρεται η ίδια διεύθυνση σπιτιού, αλλά οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και αυτή τη φορά δεν έχουν βρει την άκρη του νήματος.
Η Μαρίνα Δ., 66 ετών, από τη Βουλγαρία, ήρθε πέρυσι στη χώρα μας ενώ ήδη είχε διανύσει 25 χρόνια ασφάλισης. Η σύνταξη που περίμενε να πάρει στην χώρα της δεν ήταν παραπάνω από 130 ευρώ.
Δούλεψε λοιπόν έναν χρόνο σε συνεργείο καθαριότητας και μετά την 1η Ιανουαρίου, που βαφτίστηκε και επισήμως ισότιμη Ευρωπαία πολίτης (αφού εξέπνευσε και η διετής μεταβατική περίοδος που είχε ζητήσει από την Ε.Ε., το Υπουργείο Απασχόλησης), πληροφορήθηκε ότι δικαιούται σύνταξη από το ΙΚΑ.
Βάσει των κοινοτικών κανονισμών, οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι αν έχουν ασφαλιστεί έναν χρόνο στη χώρα υποδοχής τους, έχουν συγκεντρώσει το σύνολο των απαιτούμενων ενσήμων και συμπληρώσει το όριο ηλικίας, ενώ αποδεδειγμένα είναι μόνιμοι κάτοικοι σε αυτή τη χώρα, δικαιούνται να πάρουν σύνταξη.
Το σκεπτικό που διέπει την κοινοτική νομοθεσία είναι ότι κάθε κράτος-μέλος είναι υποχρεωμένο να προσφέρει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και την ανάλογη περίθαλψη στους Ευρωπαίους πολίτες που διαμένουν και εργάζονται σε αυτό. Η Μαρίνα Δ., που γνώριζε ότι δεν θα τα’ βγαζε πέρα με τις πολύπλοκες διαδικασίες των ασφαλιστικών ταμείων, πλήρωσε 4.000 ευρώ στο κύκλωμα, στο οποίο σημειωτέον συμμετέχουν και δικηγόροι, για να βγάλει την κατώτατη σύνταξη των 486 ευρώ, ενώ σε δύο χρόνια μπορεί να κάνει αίτηση και για το ΕΚΑΣ! Προφανώς έπεσε θύμα εκμετάλλευσης, αφού η συνήθης αμοιβή των δικηγόρων για τη συγκεκριμένη υπόθεση είναι 500 έως 800 ευρώ (μία έως δύο συντάξεις).
Τα νέα διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα, ο κουμπάρος έφερε τον μπατζανάκη και η μητέρα την ξαδέλφη, με αποτέλεσμα 7 στους 10 πολίτες άλλων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που καταθέτουν αιτήσεις για συνταξιοδότηση στο ΙΚΑ να είναι Βούλγαροι. Στην πλειονότητά τους είναι γυναίκες που δουλεύουν σε συνεργεία καθαριότητας ή προσέχουν ηλικιωμένους και λόγω της κοντινής απόστασης με την Ελλάδα, για να φτουρίσει και η σύνταξη, μένουν στα χωριά τους στη Βουλγαρία.
130.000 Βούλγαροι και Ρουμάνοι εργάζονται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα
ΚΑΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΟΙ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, σήμερα στην χώρα μας ζουν και εργάζονται 130.000 Βούλγαροι και Ρουμάνοι. Το ΙΚΑ γνωρίζει το πρόβλημα και δεν κρύβει πως στο μέλλον θα πάρει μορφή χιονοστιβάδας.
Παράγοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης εκτιμούν ότι οι αιτήσεις Βουλγάρων για συνταξιοδότηση στη Βόρεια Ελλάδα είναι χιλιάδες. Το υπόλοιπο 30% των αιτήσεων από ευρωπαϊκές χώρες έχει υποβληθεί από Ρουμάνους, Πολωνούς και Έλληνες που έχουν δουλέψει στο Βέλγιο και τη Γερμανία. Σε αυτό το σημείο εντοπίζονται οι στρεβλώσεις του συστήματος για να μην κατηγορηθούμε ότι «γκετοποιούμε», με βάση ρατσιστικά στερεότυπα, ανθρώπους που εργάζονται σε σκληρά επαγγέλματα, συνήθως ανασφάλιστοι και κακοπληρωμένοι, αντιμετωπίζοντας καθημερινά την εργοδοτική ασυδοσία και βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή τους, όπως συνέβη με τη δολοφονική απόπειρα κατά της Βουλγάρας Κωνσταντίνας Κόυνεβα.
Η στρέβλωση εντοπίζεται στη χαώδη διαφορά μισθών και συντάξεων των κρατών του πρώην ανατολικού μπλοκ σε σχέση με το επίπεδο αποδοχών στη χώρα μας. Επί παραδείγματι, ο Έλληνας που δούλεψε 25 χρόνια στις στοές του Βελγίου και 5 χρόνια στην Ελλάδα, θα πάρει τουλάχιστον 1.000 ευρώ σύνταξη από τον ασφαλιστικό φορέα του Βελγίου και άλλα 250 από το ΙΚΑ. Αντίθετα, στην περίπτωση των βαλκανικών κρατών που εντάχθηκαν στην Ε.Ε., το ποσό που απονέμει π.χ. η Βουλγαρία και η Ρουμανία δεν ξεπερνάει τα 100 ευρώ.
«Η διαφορά θα επιβαρύνει το ΙΚΑ», επισημαίνουν ανώτατα στελέχη του Ιδρύματος και συμπληρώνουν: «Πρόκειται για ανθρώπους που απλώς κάνουν τα τελευταία ένσημά τους στην Ελλάδα, έχουν δηλαδή μηδενική προσφορά στο σύστημα και λαμβάνουν κανονική σύνταξη. Πολλές φορές δεν τους ξέρουν ούτε οι γείτονες αλλά ούτε και οι δημοτικές αρχές. Εκτός από συντάξεις γήρατος, πολλοί έχουν πάρει επιδόματα παραπληγικών, τυφλότητας κ.λ.π. Έχουμε κράτος πρόνοιας και είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε, όμως στο μέλλον το κόστος θα είναι υπέρογκο»." ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ Αναρτήθηκε από troktikos
Mε αφορμή τον θάνατο του αρχηγού της Εσπανιόλ DanielJarque
Παίκτες και αθλητές κάνουν χρήση για κέρδος και δόξα-
Δύσκολο σε διεθνή κλίμακα το έργο των ελεγκτικών αρχών
_______________________________
Του ΓΙΩΡΓΟΥΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΔραΚοινωνιολογίας- Ψυχολογίας
ΚαθηγητήΕπικοινωνίας ΠανεπιστημίουΜακεδονίας
_______________________________
Το πρόβλημα της κατάχρησης ουσιών είναι πολυσύνθετο, όπως ακριβώς τεράστια είναι και η λίστα ουσιών κατάχρησης που περιλαμβάνειμεταξύ άλλων ηρωίνη, κοκαΐνη,μαριχουάνα,έκσταση διαλύτες και διάφορα ψυχοφάρμακα και ΔΕΝ επιδέχεται μονοδιάστατη θεώρηση για την αντιμετώπισή του!
Πέρα, όμως, από την τραγικότητα του άγνωστου, φτωχού ή άνεργου νέου που πεθαίνει σε κάποιο εγκαταλειμμένο γιαπί, ή των οικονομικά και κοινωνικά “επιτυχημένων” χρηστών (που συχνά συλλαμβάνονται αλλά σχεδόν ΠΟΤΕ δεν τιμωρούνται) υπάρχει και μια άλλη όψη στο μεγάλο πρόβλημα των ναρκωτικών που περνά σχεδόν απαρατήρητη από την ευρύτερη κοινή γνώμη αλλά αξίζει τον κόπο να την δούμε.
ΤΑ ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ ΣΤΕΡΟΕΙΔΗ
Οι ερευνητές που ανακάλυψαν τα αναβολικά - στεροειδή, τις συνθετικές δηλαδή μορφές της ανδρικής ορμόνης τεστοστερόνης, τα προόριζαν για καθαρά θεραπευτικούς σκοπούς όπως π.χ. στην επιτάχυνση θεραπείας τραυμάτων οστών, των τενόντων και μυών η για χρήση απο άτομα που έπασχαν απο συνεπακόλουθα σύνδρομα του υποσιτισμού, της αναιμίας και της οστεοπόρωσης που, όπως γνωρίζουμε, παρουσιάζεται σε σημαντικό αριθμό γυναικών μετά την κλιμακτήριο.
Πολύ γρήγορα όμως, και παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις υπεύθυνων ειδικών επιστημόνων οτι τα αναβολικά - στεροειδή δεν βοηθούν τις επιδόσεις στους στίβους η τα γήπεδα πολλοί αθλητές και παίκτες ανακάλυψαν οτι οι επιδόσεις τους μπορούσαν να βελτιωθούν σημαντικά με την χρήση αναβολικών - στεροειδών ουσιών.
Και από τη στιγμή που η νίκη η ή επίδοση αποφέρουν τιμές, δόξα και πλούτη και συνυπάρχει έντονο το κίνητρο στην προσωπικότητα του ατόμου για κατάκτηση τίτλων ή για θεαματικές αποδόσεις και τα αναβολικά - στεροειδή πράγματι "βοηθούν", η χρήση και η κατάχρηση τους, καθιερώθηκαν σε σημείο ώστε μεταξύ των ειδικών σήμερα να είναι αποδεκτό ότι δεκάδες χιλιάδες αθλητών, αθλητριών, παικτών σε κάθε χώρα της γης κάνουν μερική ή συχνή χρήση (ακόμη και κατάχρηση) αναβολικών - στεροειδών ουσιών.
Συχνά την επιθυμία των μεμονωμένων ατόμων για καλύτερη επίδοση ή για την κατάκτηση κάποιου τίτλου την επικουρεί και η επιθυμία πολλών μάνατζερ τεχνικών και προπονητών που έστω και αν δεν εγκρίνουν επίσημα τη χρήση αναβολικών, τουλάχιστον επιδείχνουν συμπεριφορά στρουθοκαμήλου εφόσον τα αποτελέσματα είναι ευνοϊκά.
Για λόγους σαν και τον παραπάνω, βέβαια, δημιουργήθηκε η ανάγκη σύστασης εθνικών και διεθνών επιτροπών ελέγχου χρήσης αναβολικών στεροειδών από μεμονωμένους αθλητές και ομάδες που ανταγωνίζονται σε στεγνούς και υγρούς στίβους και σε γήπεδα.
Καθώς έγινε πλέον κοινή γνώση ότι η χρήση αναβολικών - στεροειδών πραγματικά βελτιώνει αισθητά τις αποδόσεις αθλητών και παικτών, και καθώς καθιερώθηκαν σε διεθνή κλίμακα εξειδικευμένα τεστ διάγνωσης της χρήσης τους (αντί-ντόπινγκ-κοντρόλ) έχουν προκύψει μια σειρά από αξιοσημείωτα και σημαντικά φαινόμενα. Έτσι γνωρίζουμε, πια ότι η μακρόχρονη χρήση αναβολικών - στεροειδών επιφέρει και μακρόχρονες βλάβες τόσο στη φυσική κατάσταση του ατόμου καθώς μετά τη θεαματική και σχετικά εφήμερη βελτίωση της απόδοσης ακολουθεί σταδιακή και επίσης, τελικά, θεαματική πτώση διανοητική όσο και ψυχοσυναισθηματική. Πιο συγκεκριμένα οι οργανικές βλάβες στους άνδρες εντοπίζονται και στην ατροφία των όρχεων, στη μείωση του αριθμού σπερματοζωαρίων και στην παράλληλη αύξηση πιθανοτήτων καρδιοαγγειακών παθήσεων και τριχόπτωσης.
Εκεί, όμως, όπου παρατηρούνται οι πλέον σημαντικές αλλαγές είναι στην προσωπικότητα, τον ψυχισμό και τη συμπεριφορά του ατόμου. Ενόσω γίνεται τακτική χρήση αναβολικών - στεροειδών το άτομο παρουσιάζει σημαντικά αυξημένη αυτοπεποίθηση, έντονη σεξουαλική δραστηριότητα, μεγάλη όρεξη, διανοητική οξυδέρκεια και αντοχή στο σωματικό και ψυχικό πόνο.
ΤΟ ΣΤΕΡΗΤΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ
Για όσους έχουν ικανοποιητικά επίπεδα εμπειρίας με "ναρκομανείς" ή παραπάνω περιγραφή οργανικής και ψυχολογικής συμπτωματολογίας περιγράφει τα δεδομένα της χρήσης αναβολικών - στεροειδών ουσιών. Όταν διακοπεί η χρήση τους, το άτομο αρχίζει να παρουσιάζει συμπτώματα κατάθλιψης, άμβλυνση του συναισθηματικού του φάσματος μέχρι βαθμού απάθειας, μείωση της αυτοπεποίθησης και των σεξουαλικών του ορμών, μείωση της διανοητικής του, εγρήγορσης, απέχθεια για συστηματικά προγράμματα εξάσκησης και προπόνησης και υποκειμενική διάχυτη "ταραχή" που απολήγει οχι μόνο σε ευερεθιστικότητα αλλά και σε συμπεριφορά επιθετικότητας. Με λίγα λόγια, υπάρχει εμφανέστατα το πλήρες σύνδρομο στέρησης ή αποστέρησης των φαρμακευτικών ουσιών.
Σε τοπικές, εθνικές και διεθνείς αθλητικές συναντήσεις η αυξημένη συχνότητα υποβολής αθλητών και παικτών σε "αντι-ντόπινγκ-κοντρόλ" και ο φόβος εντοπισμού τους απο άτομα και ομάδες που εχουν κάνει χρήση αναβολικών- στεροειδώνουσιών έχει οδηγήσει τεχνικούς και επιστήμονες που αποτελούν την τεχνική υποδομή συγκεκριμένων συλλόγων ή εθνικών ομάδων, δυστυχώς, στην καθιέρωση της στρατηγικής μεθόδου "κυκλικής χρήσης αναβολικών". Η μέθοδος αυτή επιτρέπει σε αθλητές και παίκτες να κάνουν χρήση αναβολικών καθώς εκπονούν προγράμματα εντατικής προπονητικής προετοιμασίας και, στη συνέχεια, καθώς ολοκληρώνουν την προπόνηση με αυξημένους ρυθμούς, σταματούν τη χρήση αναβολικών μερικά εικοσιτετράωρα πριν την αγωνιστική ημερίδα. Ετσι, άτομα και ομάδες μπορούν να επιδιώξουν το στόχο τους χωρίς να διατρέχουν τον "κίνδυνο" αποκλεισμού και τιμωρίας μια και εφόσον υποβληθούν σε "ντόπινγκ-κοντρόλ" τα τέστ θα βγούνε "πεντακάθαρα".
Ειρωνεία; Ανηθικότητα; Εμπαιγμός;
Αναμφίβολα όλα αυτά και πολλά περισσότερα. Για τον συγκεκριμένο αυτό λόγο η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, αλλά και άλλες διεθνείς επιτροπές στίβου και γηπέδωνασκούν το δικαίωμα τους να υποβάλλουν αθλητές - αθλήτριες, παίκτες και παίκτριες σε "αντι-ντόπινγκ-κοντρόλ" ακόμα και κατά τη διάρκεια της προπονητικής προετοιμασίας τους.
Μέχρι το συμβολικό “χθες” με τα γνωστά αναβολικά - στεροειδή και τη διαδεδομένη χρήση και κατάχρησή τους μπορούσαμε να μιλάμε για τη "ψυχολογία της απάτης". Τα πράγματα ομως έχουν χειροτερέψει καθώς οι ειδικευμένοι ερευνητές ολοκλήρωσαν τις εργαστηριακές τους έρευνες εδώ και χρόνια και ήδη διατίθενται στο εμπόριο για παροχή σε συνανθρώπους μας και όχι σε εργαστηριακά πειραματόζωα συνθετικές ορμόνες"H.G.H" "H.G.R.F." και " Somatomedin-C" οι οποίες επειδή μπορούν να δοθούν και σε παιδιά έχουν την δυνατότητα να δημιουργήσουν μέσα σε λίγα χρόνια τους αυριανούς σούπερ σταρ των στίβων και των γηπέδων.
ΟΙ ΟΡΜΟΝΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Στις τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει γιγαντιαία άλματα στη εργαστηριακή έρευνα για ορμόνες ανάπτυξης του ανθρώπινου σώματος, ανάπτυξης δηλαδή της μυοσκελετικής κατασκευής ανδρών και γυναικών! Μέχρι σήμερα οι ειδικές αυτές ορμόνες αφαιρούνταν απο τα σώματα μεταθανάτιων "δωρητών" οργάνων και παρέχονταν σε παιδιά που επειδή είχαν την έλλειψή τους κινδύνευαν να παραμείνουν "νάνοι".
Το πρόβλημα με τις φυσικές ορμόνες συνίσταται, κυρίως, στην εύλογη έλλειψή τους σε ικανές ποσότητες που δεν καλύπτουν παρά σε ασήμαντο ποσοστό τις υπάρχουσες ανάγκες σε διεθνή κλίμακα. Τώρα πλέον προσφέρονται πολλά συνθετικά υποκατάστατα των ορμονών ανάπτυξης της μυοσκελετικής μας κατασκευής που ανοίγουν νέους ορίζοντες οχι μόνο για τη θεραπευτική τους χρήση και εφαρμογές αλλά και για την κατάχρησή τους.
Με τις συνθετικές ορμόνες HGH'' όπως και τις συναφείς HGRF'' και '' SOMATOMEDIN - C ''μπορούμε να προσδιορίσουμε το επιθυμητό ύψος και τις μυοσκελετικές διαστάσεις του αυριανού εφήβου και παρέχοντάς τες στο σημερινό παιδί να παραγάγουμε αύριο τους σούπερ - σταρ στίβων και γηπέδων θα υπάρχει, δηλ. η δυνατότητα, σε στύλ που θυμίζει την ιστορία του Φρανκεστάιν, να παραγάγουμε τους πρωταθλητές του άλματος σε ύψος, των 100 μ. ή πανύψηλους καλαθοσφαιριστές. Με άλλα λόγια, όπως συμβαίνει σε τόσους και τόσους άλλους τομείς, θα είμαστε πιά σε θέση να παρεμβάλουμε τον ανθρώπινο - εργαστηριακό παράγοντα στις εξελικτικές διαδικασίες μυοσκελετικής ωρίμανσης, στο κλασικό έργο της φύσης...
ΔΟΞΑ, ΠΛΟΥΤΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΑΤΗ
Ετσι λοιπόν, στη γνωστή λίστα των καθιερωμένων και απαγορευμένων αναβολικών - στεροειδών ουσιών, όπως και των παράνομων ναρκωτικών και διεγερτικών, π.χ. ηρωίνης και κοκαΐνης, έχουν προστεθεί τώρα ακόμη πιό ενδιαφέρουσες ουσίες τεχνικής βελτίωσης των αθλητικών μας επιδόσεων και ουσιαστικής παρεμβολής στο έργο της φύσης που αφορά τη μυοσκελετική μας κατασκευή.
«Τον πλούτο πολλοί μίσησαν, τη δόξα ουδείς» σημειώνει με περισσή εμπειρική σοφία το λαϊκό μας ρητό. Δυστυχώς, στα σπορ και τον αθλητισμό, όπως οι συγκυρίες ή οι σκοπιμότητες διαμόρφωσαν τις καταστάσεις, τα επινίκια δεν εξαντλούνται στη δόξα αλλά ολοκληρώνονται με"χρήμα" και "παροχές". Εκείνο το "αρχαίο πνεύμα, ο αγνός πατέρας..." έπαψε νάναι "αθάνατο" εχει χαθεί ουσιαστικά προ πολλού σε πολλά γήπεδα και πολλούς στίβους.
Οσο κι αν ηχούν ίσως υπέρμετρα συντηρητικοί και ανεπίκαιρα αναχρονιστικοί όσοι συνάδελφοι εκφράζουν, μαζί με τον υποφαινόμενο, φόβους το κάνουμε ακριβώς επειδή οι πρόοδοι που συντελούνται σε σύγχρονα εργαστήρια γεννητικής γενούν μέσα μας, μαζί με τις ελπίδες για ενα καλύτερο αύριο της ανθρωπότητας και αγνώστους κινδύνους για ενα "φρικιαστικό" αύριο...
Μήπως και οι θανατηφόροι σήμερα "εχθροί" της νεολαίας μας, η μορφίνη, και το συνθετικό της παράγωγο, η ηρωίνη ή ακόμη η κοκαΐνη δεν είχαν χειροκροτηθεί τον περασμένο αιώνα οταν πρωτοεμφανίστηκαν σα "θαυματουργές" ουσίες που θα μείωναν τον ανθρώπινο πόνο και θα βοηθούσαν τους χειρούργους στο έργο τους; Η μήπως και τα πρόσφατα συνθετικά δημιουργήματα, τα αναβολικά - στεροειδή δεν έχουν μεταβληθεί απο θεραπευτικές ουσίες σε "εχθρούς" του αγνού αθλητικού πνεύματος, σε μέσα διαφοράς αθλητών και παικτών;
Οπωσδήποτε είναι αναχρονιστική και σκοταδιστική η προσπάθεια - σε στύλ “ Ιεράς Εξέτασης “ - ανακοπής της προόδου της επιστήμης και απαγόρευσης της συσσώρευσης γνώσεων και μέσων που στοχεύουν στη βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας.
Οι ορίζοντες που διανοίγονται με τα γενικότερα επιτεύγματα της γεννητικής ξεπερνούν τα όρια και της πλέον "αχαλίνωτης επιστημονικής φαντασίας". Για το λόγο αυτό είναι θεμελιακά απαραίτητο να στηριχτούν πάνω σε μια δυνατή βάση φιλοσοφημένης ηθικής, πάνω σ' ένα υπόβαθρο "ανθρωπιάς" που θα εξασφαλίζει στον άνθρωπο την ικανότητα να χειρίζεται γνώσεις και δύναμη με σοφία και εγκράτεια.
Τα ιστορικά και ερευνητικά δεδομένα με τη χρήση αναβολικών-στεροειδώνστοιχειοθετούν εμπειρίες "τραυματικές" για το αθλητικό πνεύμα και την ευγενή άμιλλα σε στίβο και γήπεδο ανάμεσα σε άτομα ή ομάδες. Οι πιθανότητες χρήσης και κατάχρησης αναβολικών ολοκληρώνονται στη δημιουργία της "ψυχολογίας της...απάτης". Οι δυνατότητες που προσφέρουν, τώρα, οι ορμόνες ανάπτυξης έχουν μέσα τους και την πιθανότητα εδραίωσης μιας ψυχολογίας της απάτης από τα... γεννοφάσκια.
Σε στίβους και γήπεδα η δίψα για δόξα, αναγνώριση και νίκη, όταν αφήνεται να ξεφεύγει από τον έλεγχο της ηθικής αποτελεί μια ακόμη τραγική επανάληψη της κατάστασης που όλοι απευχόμαστε, της διαδικασίας δηλαδή όπου "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα...".
