ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΥ ΠΑΣΟΚ

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΜΑΖΙΚΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΟ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

( Μία πρώτη συμβολή- ώθηση στο ερμητικό κλείσιμο της σύγχρονης θεσμικής κερκόπορτας )

…

Τελικά το σημερινό μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου έκανε το μοιραίο λάθος…

Ετοιμάζεται να φέρει στην Βουλή των Ελλήνων σχέδιο νόμου με τίτλο «Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών, που διανέμουν μόνιμα και μακροχρόνια στην Ελλάδα.»

Πρόκειται για τη “βιαιότερη” πολιτική απόπειρα αλλαγής της σύνθεσης του εκλογικού Σώματος από της ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους.

Παράλληλα συνιστά εξίσου “βίαιη” και ανιστόρητη απόπειρα αλλοίωσης της εθνολογικής – πολιτιστικής φυσιογνωμίας και ταυτότητας του ελληνικού Κράτους - Έθνους.

“Βιαιότητα”, που δεν εκδηλώνεται με αξιόποινες πράξεις των Οργάνων της Διοίκησης και δη του κυβερνητικού Κόμματος του ΠΑΣΟΚ αλλά που υποκρύπτεται πίσω από θεσμικά προσχήματα και τυπικά νομιμοφανείς κυβερνητικές πρωτοβουλίες.

Πρόκειται για άκρως επικίνδυνη νομοθετική πρωτοβουλία που αντικειμενικά, ανεξαρτήτως προθέσεων, πλήττει τον πυρήνα της υπόστασης του Κράτους – Έθνους όπως το έχουμε γνωρίσει από την περίοδο τόσο της Γαλλικής όσο και της Ελληνικής Επανάστασης.

Υπακούει σε οφθαλμοφανείς μικροπολιτικές σκοπιμότητες, που δεν είναι άλλες από την “συμπλήρωση” των “κενών” που διαπιστώνει ότι έχει το κυβερνητικό Κόμμα μέσα στο Εκλογικό Σώμα των εγγενών Ελλήνων και Ελληνίδων και μάλιστα με “φτηνή” βραχυπρόθεσμη στόχευση δηλαδή τις επερχόμενες εκλογές α’ και β’ βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Είναι γνωστό ότι κάθε νομοθετική πρόταση υπακούει σε μία συγκεκριμένη αρχή δικαιοπολιτικής της θεμελίωσης (ratio legis). Στη συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης η ratio legis δεν εντοπίζεται στο δήθεν “ανθρωπιστικό ενδιαφέρον” της να αποδοθούν ιθαγένεια και κυριαρχικά δικαιώματα σε μη Έλληνες αλλά στην ευθεία αλλαγή της σύνθεσης του εκλογικού σώματος με σκοπό την ανανέωση της εκλογικής πελατείας το ΠΑΣΟΚ και την πιο “ξεκούραστη” εξασφάλιση μελλοντικών εκλογικών επιτυχιών για το κυβερνητικό κόμμα με απώτερο σκοπό άλλη μια εικοσαετή καθεστωτική παραμονή του στην εξουσία.

Είναι φανερό ότι όσες ψήφοι λείπουν από το ΠΑΣΟΚ για τους πιο πάνω “ευγενείς” κομματικούς σκοπούς του επιδιώκεται να καλυφθούν από μη Έλληνες ανυποψίαστους λαθρομετανάστες ή έστω μετανάστες με τη χαλαρότερη δυνατή μορφή νομιμοποίηση της διαμονής τους στην Πατρίδα μας.

Κινείται προφανώς εκτός πάσης γραμματικής, συστηματικής και τελολογικής εναρμόνισής του με όλες τις συναφείς διατάξεις του Συντάγματος 1975/1986/2001 που σχετίζονται με την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.

Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις του για τον τρόπο κτήσης ελληνικής ιθαγένειας και της απόδοσης κυριαρχικών δικαιωμάτων (τουλάχιστον των δικαιωμάτων εκλέγειν) και μάλιστα σε τέτοια μαζική έκταση σε υπηκόους χωρών του Τρίτου Κόσμου με χαλαρές μάλιστα μορφές νομιμότητας της διαμονής τους στην Ελλάδα, είναι μοναδικές, πρωτόγνωρες και ανεπανάληπτες για Κράτος – Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επιχειρεί δραματική μεταβολή του δικαίου του τρόπου κτήσεως της ιθαγένειας. Ο μέχρι σήμερα νόμος που από κοινού είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. (Ν. 3284/2004) αναγνώριζε ρητά την ‘ακραία’ επιλογή του δικαίου του αίματος ως ratio legis της κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας. Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα της αιτιολογικής έκθεσης με τον οποίο είχε συνοδευτεί στη Βουλή προς ψήφιση ο ισχύων Ν. 3284/2004. «Έτσι, βασική αρχή απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας παραμένει η αρχή της καταγωγής (δικαίωμα αίματος –jus sanguinis), σύμφωνα με την οποία το άτομο αποκτά αυτοδίκαια με τη γέννησή του την ιθαγένεια του Έλληνα γονέα του ανεξάρτητα από τον τόπο γέννησής του. Η καθιέρωση και διατήρηση της αρχής της καταγωγής οφείλεται ιστορικά στην ανάγκη να συγκρατηθεί ο δεσμός των Ελλήνων μεταναστών και των απογόνων τους με τη μητέρα – πατρίδα». Η ισχύουσα “ακραία” νομοθετική ρύθμιση προέβλεπε όλως εξαιρετικώς και μόνο ως επικουρική επιλογή το δίκαιο του εδάφους (jus soli) “και μόνο κανονικά προκειμένου να περιορίζεται το φαινόμενο των ατόμων χωρίς ιθαγένεια(απάτριδες)”. (βλ. Όπου παραπάνω παράγραφος 1 εδάφιο 2 της ως άνω αιτιολογικής έκθεσης)

Με το προτεινόμενο σχέδιο Νόμου το ΠΑΣΟΚ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όσα ψήφισε προ πενταετίας. Έτσι αντί του δικαίου της καταγωγής (δικαίου του αίματος = jus sanguinis) του τέκνου ως κυρίου δικαίου της ιθαγένειας προβάλλει και θεσμοθετεί το επικουρικό δίκαιο του τόπου γεννήσεως (αρχή του εδάφους jus soli) και όχι μόνο αλλά σε ορισμένες διατάξεις του προβάλλει και μία νέα αρχή δηλαδή αυτή του δικαίου του τόπου μερικής φοίτησης σε μονάδα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (αυτό δεν το είχαν προβλέψει οι Λατίνοι θα μπορούσαμε με αστειευτική διάθεση να το πούμε: jus loci temporaris studionem!!!).

Η ιθαγένεια όμως ως νομική έννοια συνδέεται πρωτίστως με σταθερά βιολογικά και συνειδησιακά κριτήρια και όχι με μεταβλητά και εδαφικά. Και πάνω από όλα δεν είναι σημαία ευκαιρίας.

Υποτίθεται ότι σκοπός του σχεδίου νόμου είναι να δοθεί ιθαγένεια δήθεν μόνο στους μετανάστες δεύτερης γενιάς και σε ορισμένους της πρώτης γενιάς που πληρούν ορισμένες χαλαρές έστω νόμιμες προϋποθέσεις. Στοιχειώδης όμως ανάγνωση και συνδυαστική ερμηνεία των άρθρων του νομοσχεδίου φανερώνει ότι όλοι οι παράνομοι μετανάστες που βρίσκονται σήμερα στην Ελλάδα και όσοι θα καταφέρουν να μπουν στο μέλλον μπορούν σε σύντομο χρονικό διάστημα να θεμελιώσουν τόσο οι ίδιοι όσο και τα παιδιά τους δικαιώματα ιθαγένειας, ψήφου και ακόμα δικαίωμα εκλογής σε κάθε πολιτειακό αξίωμα της Χώρας. Ποιο συγκεκριμένα:

i) Στο άρθρο Ια παρ. α αναφέρεται ότι ‘τέκνο αλλοδαπών που γεννιέται στην Ελλάδα και ένας γονέας του κατοικεί μόνιμα και νόμιμα στην χώρα επί 5 συνεχή έτη αποκτά από την γέννησή του την ελληνική ιθαγένεια εφόσον οι γονείς του υποβάλλουν κοινή δήλωση και της εγγραφής του στο δημοτολόγιο του δήμου της μόνιμης κατοικίας. Αν το τέκνο γέννηθηκε πριν τη συμπλήρωση της 5ετίας μόνιμης διαμονής του γονέα η παραπάνω κοινή δήλωση μπορεί να υποβληθεί και μετά την παρεύλευση της 5ετίας συνεχούν και νόμιμης διαμονής του γονέα στη χώρα’. Αυτό σημαίνει ότι ψεύδεται η κυβέρνηση όταν υποστηρίζει πως η πενταετία είναι προϋπόθεση. Το τέκνο μπορεί να λάβει την ιθαγένεια και εκ των υστέρων, μόλις συμπληρωθεί η πενταετία του ενός γονέα αφού είναι γνωστό ότι ο οποιοσδήποτε παρανόμως εισελθών στη χώρα μετανάστης μπορεί κάποια στιγμή να εφοδιαστεί με προσωρινά έγγραφα (π.χ. με μια βεβαίωση απόδοσης Α.Φ.Μ. από οποιαδήποτε ΔΟΥ) και να αρχίζει να προσμετράται ο χρόνος νόμιμης και μόνιμης παραμονής του ώστε να χορηγηθεί και στα παιδιά του που θα γεννηθούν εδώ και φυσικά στον ίδιο τόσο η ιθαγένεια όσο και δικαίωμα ψήφου.

ii) Στο άρθρο Ια παράγραφος 2 αναφέρεται ότι τέκνο αλλοδαπών που έχει παρακολουθήσει τις τρεις πρώτες τάξεις υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ελληνικού σχολείου στην Ελλάδα αποκτά την ελληνική ιθαγένεια με την ενηλικίωση του με σχετική δήλωση του και αίτηση εγγραφής του στο οικείο δημοτολόγιο το αργότερο εντός τριετίας από την συμπλήρωση του 18^ου έτους της ηλικίας του. Την ελληνική ιθαγένεια αποκτά επίσης με κοινή δήλωση των γονέων του και της εγγραφής στο οικείο δημοτολόγιο και το τέκνο αλλοδαπών που έχει παρακολουθήσει έξι τουλάχιστον τάξεις ελληνικού σχολείου στην Ελλάδα. Στην παράγραφο 3 διευκρινίζεται ότι αν δεν προβούν σε σχετική δήλωση οι γονείς μπορεί να την υποβάλει το ίδιο το τέκνο εντός τριετίας από την ενηλικίωσή του.

Η παράγραφος αυτή μετατοπίζει ακόμα περισσότερο το νομικό θεμέλιο κτήσης της ιθαγένειας. Έτσι αντί του δικαίου του τόπου γέννησης έρχεται και επιβάλει το δίκαιο της ολιγόχρονης φοίτησης του αλλοδαπού τέκνου σε μονάδα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα (jus locι temporaris studionem).

iii)Ώστε δεν είναι προϋπόθεση η γέννηση των αλλοδαπών τέκνων στην Ελλάδα. Ιθαγένεια αποκτά και με την παρακολούθηση τριών τάξεων του δημοτικού. Είναι προφανής η ειρωνική έμπνευση των συντακτών του νομοσχεδίου να αντλήσουν επιχειρήματα από την κλασική ρήση “ έλληνας εστί όστις μετάχει της ελληνικής παιδείας”.

Επειδή εξάλλου με τον άρθρο 28 της σύμβασης για τα δικαιώματα του παιδιού, την οποία επεκύρωσε η Ελλάδα στις 2/12/1992 όλα τα παιδιά ακόμα και εάν οι γονείς τους είναι παράνομοι μετανάστες έχουν δικαίωμα εγγραφής στο σχολείο συνάγεται ότι όλα τα παιδιά όλων των μεταναστών και όχι μόνο των νομίμως ευρισκομένων και όσων θα έρθουν στο μέλλον είτε γεννιούνται εδώ είτε απλά παρακολουθούν τρεις τάξεις του δημοτικού θα αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια. Και όχι μόνο αυτό αλλά στη συνέχεια η κτήση της ιθαγένειας θα απονέμεται και σε όλη την οικογένεια του ανηλίκου τέκνου αφού σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. 1δ εδάφιο β την ιθαγένεια αποκτά και όποιος έχει τη γονική μέριμνα τέκνου ελληνικής ιθαγένειας και διαμένει επί τριετίας στην Ελλάδα.

Άλλωστε στο προαναφερθέν άρθρο 1.Α παρ.2 εδάφιο β δεν αναφέρεται καν σε τέκνο νομίμων αλλοδαπών αλλά απλά σε τέκνο αλλοδαπών. Ούτε τέλος εμπεριέχει την παραμικρή πρόνοια για την παρακολούθηση όλης της υποχρεωτικής εκπαίδευσης ως ελάχιστη διαδικασία πολιτιστικής ενσωμάτωσης. Αρκείται σε τρία μόνο χρόνια περιστασιακής φοίτησης σε δημοτικό σχολείο για τη θεμελίωση της ιθαγένειας.

iv) Στο άρθρο 1 Α. Παρ. 4 αναφέρεται «Την ελληνική Ιθαγένεια αποκτά από τη γέννησή του, χωρίς να απαιτείται δήλωση και αίτηση των γονέων ή του ιδίου, όποιος γεννιέται σε ελληνικό έδαφος, εφόσον : α) ούτε αποκτά αλλοδαπή ιθαγένεια με τη γέννησή του ούτε μπορεί να αποκτήσει τέτοια με σχετική δήλωση των γονέων του στις οικείες αλλοδαπές αρχές όταν το δίκαιο της ιθαγένειας των γονέων του απαιτεί την υποβολή παρόμοιας δήλωσης ή β) είναι άγνωστης ιθαγένειας ή γ) ένας από τους γονείς του έχει γεννηθεί στην Ελλάδα και κατοικεί μόνιμα στη χώρα από τη γέννησή του». Η διάταξη αυτή τινάσει κυριολεκτικά στον αέρα κάθε δίκαιο θεμελίωσης ιθαγένειας ουσιαστικά λέει ότι οποιοδήποτε τέκνο είτε νόμιμου είτε παράνομου γονέα γεννηθεί στην Ελλάδα και για οποιοδήποτε λόγο δεν αποκτά την ιθαγένεια καταγωγής του, π.χ. αν την αποκρύπτουν οι γονείς του λαμβάνει αυτόματα την ελληνική ιθαγένεια ως σημαία ευκαιρίας. Μόνο από τη διάταξη αυτή δίδεται δυνατότητα σε απεριόριστο αριθμό “δικαιούχων” να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια. Η κυβέρνηση δεν μπαίνει στον κόπο ούτε να συντάξει μία μελέτη εκτίμησης εισροών ‘δικαιούχων’ ιθαγένειας μεταναστών και μία μελέτη επιπτώσεων σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, δημογραφικής, ασφαλιστικής, πολιτισμικής και οικονομικής ζωής της χώρας. Στο σημείο αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη και η εμπειρική πραγματικότητα κατά την οποία πολλοί αιτούμενοι πολιτικό άσυλο καταστρέφουν τα έγγραφά τους μόλις εντοπιστούν από τις αρχές ή αρνούνται να δηλώσουν τη χώρα καταγωγής τους ή δηλώνουν ψευδή χώρα προέλευσης για να μην απορριφθεί το αίτημά τους. Όλοι αυτοί είναι οι μελλοντικοί “δικαιούχοι” ελληνικής ιθαγένειας σύμφωνα με τις παραπάνω προβλέψεις.

i) Εξάλλου σύμφωνα με το άρθρο 12 του προτεινομένου σχεδίου νόμου η προηγούμενη νόμιμη κτήση της ελληνικής ιθαγένειας δεν αποτελεί καν προϋπόθεση για την άσκηση του δικαιώματος ψήφου στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές πρώτου και δεύτερου βαθμού. Αρκούν μια σειρά μόνο δικαιολογητικά έγγραφα που αποδεικνύουν την προσωρινή νόμιμη έστω διαμονή του αλλοδαπού. Και ενώ δεν υφίσταται περιορισμός στην άσκηση του δικαιώματος εκλέγειν σύμφωνα με το άρθρο 14 παρ.1 το προτεινόμενο σχέδιο νόμου υποκριτικά θέτει περιορισμούς στην άσκηση του δικαιώματος εκλέγεσθαι (άρθρο 15 παρ. 1 και 2). Υποτίθεται ότι διατηρεί τους περιορισμούς κατοχής αξιωμάτων της παρ.11 του άρθρου 3 του π.δ. 133/1997 επιτρέποντας την εκλογή του αλλοδαπού μόνο ως δημοτικού συμβούλου, συμβούλου δημοτικού διαμερίσματος και τοπικού συμβούλου. Δεν του επιτρέπει τάχα την εκλογή ως δημάρχου κ.τ.λ. πλην όμως η πρόβλεψη αυτή είναι ιδιαιτέρως υποκριτική διότι θα καταπέσει πολύ εύκολα ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη πρώτη καλοδουλεμένη προσφυγή την οποία θιγόμενος μετανάστη θα ασκήσει επικαλούμενος ζητήματα ισότητας, πολιτικής ελευθερίας και συναφείς αρχές που αποτελούν βάση της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Η ρύθμιση αυτή αποτελεί τη σύγχρονη θεσμική Κερκόπορτα από το κατώφλι της οποίας θα εισέλθουν μετά βαίων και κλάδων μη Έλληνες δήμαρχοι, Νομάρχες, Περιφερειάρχες κ.λ.π.

Η νομοθετική αυτή απόπειρα, κινείται στα ακρότατα όρια του σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διότι το ΠΑΣΟΚ καταχράζεται σφόδρα τις εξουσίες που του δίδει η αρχή της ‘δεδηλωμένης’ κοινοβουλευτικής του πλειοψηφίας επιδιώκοντας με νόμο που επιχειρεί να εξασφαλίσει με όρους εκβιαστικής κομματικής πειθαρχίας να θεσμοθετήσει άπαξ και για το μέλλον (δεσμεύοντας τους συσχετισμούς δυνάμεων κάθε επόμενης Βουλής) την εθνολογική αλλοίωση του εκλογικού σώματος και μάλιστα προς εξυπηρέτηση βραχυπρόθεσμων μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, όπως είναι η απόδοση ιθαγένειας και δικαιωμάτων ψήφου σε ανυποψίαστους μετανάστες που συνδέονται με κάθε χαλαρής μορφής νομιμοποίηση της παρουσίας τους στην Ελλάδα (ακόμα και περαστικούς) με φτηνή πολιτική επιδίωξη την επικράτηση των συνδυασμών του στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.

Υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με το άρθρο 120 παρ. 3 δεν επιτρέπεται ο σφετερισμός, με οποιοδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή ενώ σύμφωνα με την παρ. 4 η τήρησή των διατάξεων του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Παράλληλα σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ.2 του Συντάγματος θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία ενώ (άρθρο 1 παρ. 3) όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Υπενθυμίζω τέλος ότι σύμφωνα με τη συνθήκη της Λισαβόνας οι αποφάσεις στις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλουν να λαμβάνονται όσο το δυνατόν ανοιχτά και εγγύτερα στους πολίτες (άρθρο 8Α παρ. 3)

Μέσα σ’ αυτό το συνταγματικό και πολιτικό περιβάλλον η πρόταση του ΛΑ.ΟΣ και του προέδρου κ. Γιώργου Καρατζαφέρη για διενέργεια δημοψηφίσματος για το κρισιμότατο αυτό ζήτημα της απόδοσης ιθαγένειας και κυριαρχικών δικαιωμάτων στους μετανάστες προβάλει ως η πλέον σοβαρή και αξιόπιστη θεσμικά πολιτική πρόταση την οποία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ οφείλει να μην αγνοήσει.

* Ο Κυριάκος Χουσέας υπήρξε παλαιότερα στέλεχος στο ΠΑΣΟΚ στη Β Πειραιά και αποχώρησε το 2001 καταγγέλωντας τότε με εξώδικό του φαινόμενα νοθείας σε εσωκομματικές εκλογικές διαδικασίες της νομαρχιακής επιτροπής Β’ Πειραιά. Είναι δικηγόρος πολιτευτής και μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.